Andrzej Englert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Adam Englert
Andrzejek
plutonowy podchorąży plutonowy podchorąży
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1922
Warszawa

Data i miejsce śmierci

2 września 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

batalion Miotła

Główne wojny i bitwy

powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)
Grób na Powązkach Wojskowych

Andrzej Adam Englert, ps. „Andrzejek” (ur. 31 lipca 1922 w Warszawie, zm. 2 września 1944 tamże) – plutonowy podchorąży, żołnierz batalionu „Miotła” Armii Krajowej, powstaniec warszawski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Adama i Wandy z Rotwandów (1892–1962). Był bratem Józika Jana (19191920)[1] oraz Juliusza Ludwikarotmistrza WP, żołnierza batalionu AK „Wigry", oficera 2 Korpusu Polskiego. Przed wojną należał do harcerstwa. W 1936 uczestniczył w kursie organizowanym przez Komendę Hufca Śródmieście w Warszawie.

Podczas okupacji niemieckiej działał w polskim podziemiu zbrojnym. Od października 1941 żołnierz Armii Krajowej. W 1942 ukończył kurs w konspiracyjnej szkole podchorążych rezerwy piechoty[2]. W powstaniu warszawskim walczył w szeregach baonu „Miotła”. Początkowo na Woli, później zaś na Starym Mieście. Od 12 sierpnia w szeregach kompanii Kedywu Kolegium „A”. Zginął ok. 2 września 1944 w szpitalu „Pod Krzywą Latarnią” przy ul. Podwale 25 na Starym Mieście, najprawdopodobniej zamordowany przez żołnierzy niemieckich. Po wojnie ekshumowany i pochowany w kwaterach żołnierzy batalionu „Miotła” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 2A24-5-25)[3].

Dwukrotnie pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cmentarz Stare Powązki: ENGLERTOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-10-11].
  2. Powstańcze Biogramy - Andrzej Englert [online], www.1944.pl [dostęp 2022-10-11] (pol.).
  3. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online] [dostęp 2019-11-14] (pol.).
  4. Po raz pierwszy rozkazem nr 35 z 1 października 1944, po raz drugi w 1945 - rozkazem nr 319.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]