Andrzej Góralski

Andrzej Góralski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	11 maja 1936 Grudziądz
Data i miejsce śmierci	29 lipca 2020 Warszawa
profesor nauk matematycznych
Doktorat	1966 Politechnika Warszawska
Habilitacja	1978 Uniwersytet Warszawski
Profesura	26 października 2017
Uczelnia	Akademia Pedagogiki Specjalnej
Odznaczenia

Andrzej Tadeusz Góralski (ur. 11 maja 1936 w Grudziądzu, zm. 29 lipca 2020 w Warszawie) – polski matematyk, metodolog, teoretyk twórczości i heurysta, profesor Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Życiorys

Obronił w 1966 pracę doktorską Badania dynamiki nieustalonej wymiany ciepła w wymienniku-zasobniku pod kierunkiem doc. dr Leona Kołodziejczyka na Politechnice Warszawskiej.

Sformułował zręby teorii twórczości i upowszechnił heurystykę w Polsce. Wniósł wkład do metodologii badań naukowych, przede wszystkim przez rozwinięcie statystyki kwalitatywnej oraz pedagogiki, przede wszystkim przez uformowanie pedagogiki twórczości i pedagogiki zdolności.

W latach 1968–1970 organizator Krajowej Dyspozycji Gazu. Habilitował się w 1978 na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego w dziedzinie nauk humanistycznych, w dyscyplinie filozofia przedkładając w dorobku m.in. dysertację pt. „O metodzie statystyki kwalitatywnej”. Od 1981 roku prowadził kształcenie pedagogów twórczości w różnych zakresach i na różnych szczeblach. Od 2002 prowadził w Warszawie, Lwowie i w Mińsku międzyuczelniane Seminarium Teorii Twórczości. Redaktor Naczelny pisma Wspólnotowość i postawa Uniwersalistyczna.

Wypromował 9 doktorów, sporządził 3 recenzje doktorskie i 2 recenzje habilitacyjne. Został wyróżniony godnością członka „Junior Academy of Science”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 26 października 2017 prezydent RP Andrzej Duda wręczył Andrzejowi Góralskiemu nominację profesorską.

Jego synem jest Maciej Góralski, polski muzyk i buddolog.

Pochowany na starym cmentarzu w Łomży.

Dorobek naukowy

• Algorytmy i programy statystyki kwalitatatywnej WNT, Warszawa 1979
• Zadanie metoda rozwiązanie. Techniki twórczego myślenia WNT, Warszawa 1977-1984 (pięć zbiorów)
• Twórcze rozwiązywanie zadań PWN, Warszawa1980 (wydanie drugie)
• Metody opisu i wnioskowania statystycznego w psychologii i pedagogice PWN, Warszawa 1987 (trzecie wydanie)
• Być nowatorem PWN, Warszawa 1990
• Zasadnicze przesłanki skuteczności wychowania zdolnych. Szkice do pedagogiki zdolności Wyd. JPBP, Warszawa 1991
• Reguły treningu twórczości Warszawa 1996
• Wzorce twórczości Wyd. Naukowe Scholar, Warszawa 1996
• Teoria twórczości Wyd. APS, Warszawa 2003
• Korzenie pamięci – listy, eseje, wspomnienia WNAT, Warszawa 2006
• Statystyka kwalitatywna. Wskaźniki i testy Wyd. Universitas Rediviva, Warszawa 2007
• Programowanie w PASCALU Wyd. APS, Warszawa 2009
• Programowanie w LOGO wyd. APS, Warszawa 2010
• George’a Polya pedagogika mistrzostwa. Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej, Warszawa 2013