Andrzej Koźmiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej K. Koźmiński
Ilustracja
Andrzej K. Koźmiński (2019)
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1941
Warszawa

Profesor nauk ekonomicznych
Alma Mater

Szkoła Główna Planowania i Statystyki

Doktorat

1965

Habilitacja

1968

Profesura

1976

Polska Akademia Nauk
Status

członek korespondent

Doktor honoris causa
Uniwersytet Szczeciński – 2015
Uniwersytet Warszawski – 2022
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie

Rektor
Uczelnia

Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie

Okres spraw.

1993–2011

Następca

Witold Bielecki

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej” Kawaler Orderu Palm Akademickich (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Krzysztof Koźmiński (ur. 1 kwietnia 1941 w Warszawie[1]) – polski ekonomista i nauczyciel akademicki, profesor nauk ekonomicznych, specjalizujący się w zakresie zarządzania. W latach 1993–2011 rektor Akademii Leona Koźmińskiego, noszącej imię jego ojca Leona Koźmińskiego. Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1958)[2]. W 1963 ukończył studia ekonomiczne w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, a w 1964 studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. W SGPiS uzyskał w 1965 stopień naukowy doktora, zaś stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1968 na Wydziale Socjologiczno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1976 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1983 został profesorem zwyczajnym. Od 1963 do 1973 pracował w SGPiS[3], początkowo jako asystent w Katedrze Ekonomii Politycznej, następnie od 1969 jako docent w Katedrze Teorii Organizacji. Od 1973 był wykładowcą na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, początkowo jako docent, a od 1976 jako profesor i kierownik Zakładu Analiz Systemowych Instytutu Zarządzania. W latach 1981–1987 pełnił funkcję dziekana Wydziału Zarządzania UW. W latach 1986–1989 pełnił funkcję kierownika resortowego programu badawczego zatytułowanego „Instrumenty zarządzania w gospodarce narodowej”. Od lat 90. związany z Akademią Leona Koźmińskiego (do 2008 działającą jako Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Zarządzania). Objął w niej stanowisko profesora zwyczajnego i kierownika Katedry Zarządzania. Przez osiemnaście lat pełnił funkcję rektora tej uczelni (do 2011), następnie został przewodniczącym rady powierniczej i prezydentem ALK.

Zasiadał w radzie nadzorczej BIG Banku Gdańskiego[4]. Został również członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, a także członkiem Collegium Invisibile[5]. Był stypendystą Programu Fulbrighta, wykładał m.in. na University of California (UCLA), Washington University i Sorbonie. W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju[6].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim[7], Krzyżem Oficerskim (2000)[8] i Krzyżem Komandorskim (2011)[9] Orderu Odrodzenia Polski. W 2016 został udekorowany Orderem Palm Akademickich[1]. W 2014 otrzymał odznakę honorową „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”[10].

Uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Szczecińskiego (2015)[11], ESCP Europe (2017)[12][1][13] oraz Uniwersytetu Warszawskiego (2022)[14].

Wyróżniony Nagrodą Specjalną Lewiatana przyznaną przez Konfederację Lewiatan (2015)[15].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej K. Koźmiński, Dyrektorzy współczesnych przedsiębiorstw kapitalistycznych, KiW, Warszawa 1966, s. 175.
  • Andrzej K. Koźmiński, Handel a konsumenci, ZW CRS, Warszawa 1967, s. 239.
  • Andrzej K. Koźmiński, Zarządzanie systemowe, PWE, Warszawa 1972, s. 179. (wyd. II 1975, wyd. czeskie 1974).
  • Andrzej K. Koźmiński, Adam Sarapata, Socjologia handlu. Wybrane zagadnienia, PWE, Warszawa 1972, s. 422.
  • Andrzej K. Koźmiński, Studia o zarządzaniu we współczesnym kapitalizmie, PWE, Warszawa 1975, s. 238.
  • Andrzej K. Koźmiński (red.), Decyzje. Analiza systemowa organizacji, PWN, Warszawa 1975, s. 273.
  • Andrzej K. Koźmiński, Zarządzanie. Analiza systemowa procesów i struktur, PWE, Warszawa 1974, s. 204. (II wydanie 1976).
  • Andrzej K. Koźmiński, Analiza systemowa organizacji, PWE, Warszawa 1976, s. 416. (wyd. II 1979, wyd. węgierskie Budapeszt 1980).
  • Andrzej K. Koźmiński, Technokraci i humaniści, Iskry, Warszawa 1977, s. 215.
  • Andrzej K. Koźmiński, Andrzej M. Zawiślak, Pewność i gra. Wstęp do teorii zachowań organizacyjnych, PWE, Warszawa 1979, s. 127. (wyd. II 1982).
  • Andrzej K. Koźmiński, Andrzej M. Zawiślak, O organizacji. Dwugłos względnie uporządkowany, PWE, Warszawa 1982, s. 127.
  • Andrzej K. Koźmiński, Po wielkim szoku, PWE, Warszawa 1982, s. 135. (wyd. II 1983).
  • Andrzej K. Koźmiński, Krzysztof Obłój (red.) Gry o innowacje – analiza przedsięwzięć technicznych, PWE, Warszawa 1983, s. 180.
  • Andrzej K. Koźmiński (red.), Współczesne teorie organizacji, PWN, Warszawa 1983, s. 355.
  • Andrzej K. Koźmiński (red.), Współczesne koncepcje zarządzania, PWN, Warszawa 1985, s. 405 (wyd.II 1987).
  • Andrzej K. Koźmiński, Gospodarka w punkcie zwrotnym, PWE, Warszawa 1985, s. 92.
  • Andrzej K. Koźmiński, Krzysztof Obłój, Zarys teorii równowagi organizacyjnej, PWE, Warszawa 1989, s. 404.
  • Andrzej K. Kozminski, Donald P. Cushman (red.), Organizational Communication and Management. A Global Perspective, SUNY Press, Albany 1993, s. 234.
  • Andrzej K. Koźmiński, Catching Up? Case Studies of Organizational and Management Change in the Ex-Socialist Block, SUNY Press, Albany 1993, s. 224.
  • Krzysztof Obłój, Donald P. Cushman, Andrzej K. Koźmiński, Winning. Continuous Improvement in High Performance Organizations, SUNY Press, Albany 1995, s. 224.
  • Andrzej K. Koźmiński, Zarządzanie tu i teraz, Wydawnictwo WSPiZ, Warszawa 1996, s. 52.
  • Andrzej K. Koźmiński, Odrabianie zaległości. Zmiany organizacji i zarządzania w byłym bloku socjalistycznym, PWN, Warszawa 1998, s. 257.
  • Andrzej K. Koźmiński, Zarządzanie międzynarodowe – konkurencja w klasie światowej, PWE, Warszawa 1999, s. 255.
  • Andrzej K. Koźmiński, George S. Yip (red.) Strategies for Central and Eastern Europe, MacMillan Business, Londyn 2000, St. Martin’s Press, Nowy Jork 2000, s. 320.
  • Andrzej K. Koźmiński, Włodzimierz. Piotrowski (red.), Zarządzanie – teoria i praktyka. Wyd. V zmienione, PWN, Warszawa 2000, s. 792.
  • Andrzej K. Koźmiński, Piotr Sztompka, Rozmowa o wielkiej przemianie, Wydawnictwo WSPiZ, Warszawa 2004, s. 228.
  • Andrzej K. Koźmiński Zarządzanie w warunkach niepewności. Podręcznik dla zaawansowanych, PWN, Warszawa 2004, s. 201.
  • Mary Jo Hatch, Monika Kostera, Andrzej K. Koźmiński, The Three Faces of Leadership: Manager, Artist, Priest, Blackwell Publishing, Oksford 2005, s. 169.
  • Andrzej K. Koźmiński, Koniec świata menedżerów?, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, s. 230.
  • Andrzej K. Koźmiński, Dariusz Jemielniak, Zarządzanie od podstaw. Podręcznik akademicki, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, s. 493.
  • Dariusz Jemielniak, Andrzej K. Koźmiński (red.), Zarządzanie wiedzą. Podręcznik akademicki, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, s. 555.
  • Andrzej K. Koźmiński, Ograniczone przywództwo. Studium empiryczne, Poltext, Warszawa 2013.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Prof. Andrzej Koźmiński doktorem honoris causa ESCP Europe. pap.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-12].
  2. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1958. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2020-11-14].
  3. ↑ Profesorowie. Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. [dostęp 2024-04-03].
  4. ↑ BBG SA – dot. posiedzenia Rady Nadzorczej BIG Banku Gdańskiego S.A. w dniu 1.08.2000 r.. bankier.pl, 1 sierpnia 2000. [dostęp 2023-01-13].
  5. ↑ Lista tutorów Collegium Invisibile. ci.edu.pl. [dostęp 2012-05-01].
  6. ↑ Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. [dostęp 2015-10-16].
  7. ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wyd. Interpress, Warszawa 1989, s. 617.
  8. ↑ M.P. z 2001 r. nr 5, poz. 91.
  9. ↑ M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1116.
  10. ↑ Lista odznaczonych (2003–2018). nbp.pl. [dostęp 2022-09-14].
  11. ↑ Nowi doktorzy honoris causa US. usz.edu.pl. [dostęp 2015-05-21].
  12. ↑ Prezydent ALK Profesor Andrzej K. Koźmiński odebrał w Paryżu tytuł doktora honoris causa ESCP Europe, najstarszej na świecie uczelni biznesowej. kozminski.edu.pl, 9 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-12].
  13. ↑ Professor Andrzej K. Koźmiński, the President of Kozminski University, has been awarded an honorary doctorate by ESCP Europe, the oldest business school in Europe. kozminski.edu.pl, 9 grudnia 2017. [dostęp 2018-12-16]. (ang.).
  14. ↑ Uroczystość nadania DHC prof. Andrzejowi Koźmińskiemu. uw.edu.pl, 3 lutego 2022. [dostęp 2022-02-03].
  15. ↑ Nagrody Lewiatana. konfederacjalewiatan.pl. [dostęp 2017-07-25].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Koźmiński&oldid=73412253”