Andrzej Szkaradek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Szkaradek
Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1948
Chełmiec

Poseł III kadencji Sejmu
Okres

od 20 października 1997
do 18 października 2001

Przynależność polityczna

Akcja Wyborcza Solidarność

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Za Zasługi dla Policji” Świadek Historii

Andrzej Antoni Szkaradek (ur. 6 lipca 1948 w Chełmcu) – polski polityk, działacz związkowy, poseł na Sejm III kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1969 liceum ogólnokształcące w Nowym Sączu. W 1965 został zatrudniony w Nowosądeckiej Fabryce Urządzeń Górniczych Nowomag. W 1980 wstąpił do „Solidarności” (pełnił funkcję wiceprzewodniczącego delegatury zarządu regionu). W stanie wojennym został internowany na okres od 13 grudnia 1981 do 16 listopada 1982. Po zwolnieniu działał w podziemnych strukturach NSZZ „Solidarność”. Ponownie został aresztowany na okres od marca do lipca 1984. W latach 1990–1995 był wiceprzewodniczącym zarządu regionu związku, następnie do 1998 jego przewodniczącym. W 2002 ponownie zasiadł w prezydium zarządu Regionu Małopolskiego związku.

W 1991 z listy PC i w 1993 z listy „Solidarności” bezskutecznie kandydował do Sejmu. W latach 90. był radnym Nowego Sącza[1]. Od 1997 do 2001 sprawował mandat posła III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność, działaczem Ruchu Społecznego i jednym z najbardziej wpływowych polityków AWS (m.in. sekretarzem ds. dyscypliny w klubie parlamentarnym). W 2001 nie uzyskał ponownie mandatu.

W latach 1998–2002 sprawował mandat radnego sejmiku małopolskiego, którego był wiceprzewodniczącym. Do sejmiku kandydował także w 2006 z listy Prawa i Sprawiedliwości, jednak mandatu nie uzyskał.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Oficerskim (2006)[2] i Krzyżem Komandorskim (2023)[3] Orderu Odrodzenia Polski. W 1989 został wyróżniony Srebrnym Krzyżem Zasługi przez prezydenta RP na uchodźstwie, w 2001 otrzymał Złoty Medal za Zasługi dla Policji, a w 2015 Krzyż Wolności i Solidarności[4].

W 1998 otrzymał tytuł „Człowieka Roku” nadany przez „Gazetę Krakowską”. W 2011 uhonorowany Medalem „Niezłomnym w słowie”[5]. W 2014 został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Posłowie III kadencji. rp.pl, 20 października 1997. [dostęp 2019-08-24].
  2. M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
  3. M.P. z 2023 r. poz. 479
  4. M.P. z 2015 r. poz. 981
  5. Medal Niezłomnym w Słowie. 13-grudnia.pl. [dostęp 2012-03-31].
  6. W Krakowie wręczono nagrody honorowe „Świadek Historii”. Instytut Pamięci Narodowej, 23 czerwca 2021. [dostęp 2021-10-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]