Andrzej Zapałowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Zapałowski
Ilustracja
Andrzej Zapałowski (2023)
Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1966
Wałbrzych

Zawód, zajęcie

polityk, historyk, nauczyciel akademicki

Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Stanowisko

poseł na Sejm III i X kadencji (1997–2001, od 2023), poseł do Parlamentu Europejskiego VI kadencji (2005–2009)

Partia

KPN, KPN-OP, LPR, Naprzód Polsko, Jedność Narodu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Medal Komisji Edukacji Narodowej Medal „Pro Patria” Krzyż Pamięci Ofiar Banderowskiego Ludobójstwa Medal XXX-lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego Medal za zasługi dla Kresów Złoty Medal „Zasłużony dla Obrony Terytorialnej” Odznaka „Za Zasługi dla ZKRPiBWP”

Andrzej Tomasz Zapałowski (ur. 6 listopada 1966 w Wałbrzychu) – polski polityk i historyk, doktor habilitowany nauk społecznych, nauczyciel akademicki, poseł na Sejm III i X kadencji, deputowany do Parlamentu Europejskiego VI kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia historyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie w 1990 oraz prawnicze w filii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Rzeszowie w 1998. W 2003 obronił na Akademii Obrony Narodowej doktorat z zakresu nauk o wojskowości. W 2016 wydano jego publikację zatytułowaną Granica w ogniu. 35. „Przemyska” Komenda Odcinka WOP w działaniach przeciw OUN i UPA w latach 1945–1948[1]. W 2017 został doktorem habilitowanym nauk społecznych na Akademii Sztuki Wojennej[2]. Pracował jako nauczyciel historii w Przemyślu.

W latach 1980–1986 działał w nieformalnym opozycyjnym ruchu wewnątrz Związku Harcerstwa Polskiego[3], następnie należał do Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. W latach 1986–1990 kierował Niezależnym Zrzeszeniem Studentów na krakowskiej WSP, później związany z Konfederacją Polski Niepodległej. Z jej ramienia w 1991 i 1993 ubiegał się o mandat poselski[4]. Do Sejmu został wybrany w wyborach w 1997 z listy Akcji Wyborczej Solidarność (z rekomendacji KPN-OP), opuścił AWS w 1998 w proteście przeciwko usunięciu z klubu parlamentarnego Adama Słomki. W 2001 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję jako bezpartyjny z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego[5].

W 2002 przystąpił do Ligi Polskich Rodzin i zasiadł we władzach krajowych tej partii. W wyborach samorządowych w tym samym roku bez powodzenia kandydował z jej ramienia na prezydenta Przemyśla (otrzymał 12,05% głosów)[6]. W 2004 kandydował z listy LPR do Parlamentu Europejskiego w okręgu podkarpackim. Po śmierci deputowanego Filipa Adwenta w czerwcu 2005 zajął jego miejsce w Parlamencie Europejskim[7]. Wkrótce opuścił LPR, przechodząc do frakcji Unii na rzecz Europy Narodów. W 2006 został prezesem Podkarpackiej Ligi Samorządowej. W 2008 był jednym z założycieli partii Naprzód Polsko[8], objął funkcję skarbnika w zarządzie tej partii, z której wystąpił w styczniu 2010. W 2009 nie ubiegał się o reelekcję w wyborach europejskich, popierając listę Prawicy Rzeczypospolitej. W wyborach prezydenckich w 2010 poparł kandydaturę Marka Jurka i wszedł w skład jego społecznego komitetu poparcia[9]. W wyborach samorządowych w 2010 bez powodzenia kandydował z ramienia Wspólnoty Samorządowej Doliny Sanu na urząd prezydenta Przemyśla (otrzymał 8,82% głosów)[10] oraz do rady miasta. W wyborach samorządowych w 2014 z ramienia komitetu Patriotyczny Polski Przemyśl ponownie bezskutecznie startował do rady miejskiej[11]. W 2015 przystąpił do nowo powstałej partii Jedność Narodu (zasiadał w jej radzie krajowej). Jako jej działacz w tym samym roku został zarejestrowany jako lider listy KWW Grzegorza Brauna „Szczęść Boże!” do Sejmu w wyborach parlamentarnych, jednak lista ta została przed wyborami wyrejestrowana. W 2017 JN została wykreślona z ewidencji partii.

Został prezesem rzeszowskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Geopolitycznego, a także wykładowcą Uniwersytetu Rzeszowskiego i Wyższej Szkoły Prawa i Administracji w Przemyślu[12].

W wyborach w 2018 Andrzej Zapałowski uzyskał mandat radnego Przemyśla z listy ugrupowania Kukiz’15[13]. Od stycznia 2019 do czerwca 2020 był wiceprzewodniczącym rady miasta. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 jako przedstawiciel środowisk kresowych[14] oraz Federacji dla Rzeczypospolitej znalazł się na liście kandydatów Konfederacji[15], która nie osiągnęła progu wyborczego.

Później związany z Konfederacją Korony Polskiej[16]. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku był liderem listy Konfederacji do Sejmu w okręgu krośnieńskim; zdobył 12 579 głosów i nie uzyskał mandatu[17]. W 2023 ponownie wystartował na posła z pierwszego miejsca listy tej formacji w tym samym okręgu. Uzyskał mandat posła X kadencji, otrzymując 14 475 głosów[18].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Ewą (zm. 2006), z którą ma troje dzieci[19][20].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2009, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[21]. W 2017, za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Wolności i Solidarności[22].

W 2019 został wyróżniony medalem za zasługi dla Kresów przyznanym przez Stowarzyszenie Kresowian Kędzierzyn-Koźle[23], a także Medalem „Pro Patria” nadanym przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jana Józefa Kasprzyka[24].

Otrzymał również Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal XXX-lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego, Krzyż Pamięci Banderowskiego Ludobójstwa, Złoty Medal „Zasłużony dla Obrony Terytorialnej” oraz Odznakę „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych”[25].

Wyniki w wyborach ogólnopolskich[edytuj | edytuj kod]

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
1991 Konfederacja Polski Niepodległej Sejm I kadencji nr 30 1045 (0,38%)N[4]
1993 Sejm II kadencji nr 36 4478 (3,05%)N[4]
1997 Akcja Wyborcza Solidarność Sejm III kadencji 6076 (4,07%)T[26]
2001 Polskie Stronnictwo Ludowe Sejm IV kadencji nr 22 1653 (0,55%)N[5]
2004 Liga Polskich Rodzin Parlament Europejski VI kadencji nr 9 25 010 (7,38%)N[27][28]
2019 Konfederacja KORWiN Braun Liroy Narodowcy Parlament Europejski XI kadencji nr 9 1846 (0,25%) N[15]
2019 Konfederacja Wolność i Niepodległość Sejm IX kadencji nr 22 12 579 (3,32%)N[17]
2023 Sejm X kadencji 14 475 (3,27%)T[18]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Andrzej Zapałowski: Granica w ogniu. 35. „Przemyska” Komenda Odcinka WOP w działaniach przeciw OUN i UPA w latach 1945–1948. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Muzeum Historii Ruchu Ludowego, 2016. [dostęp 2022-07-30].
  2. Gratulacje dla dra hab. Andrzeja Zapałowskiego!. geopolityka.net, 25 kwietnia 2017. [dostęp 2017-12-25].
  3. Artur Brożyniak: Andrzej Tomasz Zapałowski. encysol.pl. [dostęp 2019-07-14].
  4. a b c Poland – candidate data. University of Essex. [dostęp 2023-11-24]. (ang.).
  5. a b Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2017-12-25].
  6. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2017-12-25].
  7. Zapałowski zastąpi Adwenta w PE. wp.pl, 27 czerwca 2005. [dostęp 2017-12-25].
  8. Od jutra zapisy do ugrupowania „Naprzód Polsko”. nowiny24.pl, 30 listopada 2008. [dostęp 2017-12-25].
  9. W Warszawie został zaprezentowany Społeczny Komitet Poparcia Marka Jurka. marekjurek.pl, 16 czerwca 2010. [dostęp 2019-03-14].
  10. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2017-12-25].
  11. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2017-12-25].
  12. Czy potępić akcję „Wisła”? Za i przeciw. nowiny24.pl, 9 stycznia 2013. [dostęp 2017-12-25].
  13. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-26].
  14. Konfederacja rośnie w siłę! Środowiska kresowe dołączają do Korwina, Brauna i Liroya. nczas.com, 14 marca 2019. [dostęp 2019-03-17].
  15. a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-04-20].
  16. Nasi kandydaci w wyborach do Sejmu. konfederacjakoronypolskiej.pl. [dostęp 2023-09-15].
  17. a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  18. a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
  19. Wieczny odpoczynek…. podkarpacie24.pl, 8 marca 2006. [dostęp 2018-11-21].
  20. Pozostaną w pamięci. Kondolencje. „Tygodnik Sanocki”. Nr 11 (749), s. 10, 17 marca 2006. 
  21. Odznaczenia w 30 lecie KPN. prezydent.pl, 11 września 2009. [dostęp 2017-12-25].
  22. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 stycznia 2017 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2017 r. poz. 314).
  23. Pamięć o nich nie może zginąć. Wojewódzkie Dni Kultury Kresowej. kk24.pl, 2 czerwca 2019. [dostęp 2019-07-14].
  24. Andrzej Zapałowski z medalem „Pro Patria”. zycie.pl, 16 września 2019. [dostęp 2019-09-19].
  25. Andrzej Zapałowski: Współczesne Wojska Obrony Terytorialnej w obronie narodowej. Olsztyn: Cepheus, 2019, s. 4 (okładki), seria: Pomysły na wojsko. ISBN 978-83-66130-76-0.
  26. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 25 września 1997 r. o wynikach wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 21 września 1997 r. (M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 620).
  27. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 15 czerwca 2004 r. o wynikach wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego przeprowadzonych w dniu 13 czerwca 2004 r. (Dz.U. z 2004 r. nr 137, poz. 1460).
  28. Mandat europosła VIII kadencji objął w 2005.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]