Annaty
Annaty (łac. annata, -ae f) – opłaty wnoszone przez duchownych na rzecz papiestwa, stanowiące równowartość rocznych dochodów z nadanego przez kurię rzymską beneficjum konsystorialnego, płacone od XIII do XVII w.[1].
Początkowo (XI–XII w.) annaty płacono metropolitom i biskupom, a dopiero od XIII w. przekazywane były do Rzymu. Od XVI w. podejmowano próby zatrzymania annat w Polsce z przeznaczeniem na obronę kraju[2]. Annaty jako poważne obciążenie finansowe powodowały też opór kleru oraz były krytykowane przez pisarzy Odrodzenia m.in. Jana Ostroroga. W 1567 r. sejm uchwalił przekazywanie annat na rzecz króla, jednak nadal były one wysyłane przez biskupów do Rzymu. Ostatecznie zanikły w XVII w.[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa 2001 ↓, s. 13,.
- ↑ Łepkowski 1973 ↓, s. 7,.
- ↑ Antoni Mączak, Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku. Warszawa 1981, Tom 1, s.16
Bibliografia
- Encyklopedia Historia, Wyd. GREG, Kraków 2007, s. 16.
- Praca Zbiorowa: Słownik historii Polski i świata. Katowice: Videograf II, 2001.
- Tadeusz Łepkowski: Słownik historii Polski. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973.
