Anne Kremer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anne Kremer
Ilustracja
Państwo

 Luksemburg

Data i miejsce urodzenia

17 października 1975
Luksemburg

Wzrost

165 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

wrzesień 1998

Zakończenie kariery

2014

Trener

Henri Faberga

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

2 WTA, 5 ITF

Najwyżej w rankingu

18 (29 lipca 2002)

Australian Open

2R (1999, 2001–2003, 2007, 2008)

Roland Garros

3R (2002)

Wimbledon

3R (1999, 2004)

US Open

2R (1998–2000)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

140 (6 maja 2002)

Australian Open

1R (2005)

Roland Garros

1R (2005)

Wimbledon

1R (2005)

Strona internetowa

Anne Kremer (ur. 17 października 1975 w Luksemburgu) – luksemburska tenisistka.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Występy na arenie międzynarodowej rozpoczęła już w wieku szesnastu lat, w 1991 jednak nie osiągała w nich znaczących sukcesów oprócz kilku zwycięstw w turniejach ITF. W 1995 zadebiutowała w turnieju głównym imprezy WTA w Los Angeles, gdzie pokonując rywalki w eliminacjach i Izraelkę Annę Smasznową w pierwszym pojedynku doszła do drugiej rundy.

We wrześniu 1998 otrzymała status profesjonalny. Jest zawodniczką praworęczną z oburęcznym backhandem. Pierwszym turniejem, w którym zagrała jako zawodowa tenisistka był bardzo udany US Open. Dochodząc do drugiej rundy wygrała z rywalkami eliminacyjnymi i z Indonezyjką Yayuk Basuki. W tym roku zwyciężyła także w prestiżowym turnieju ITF w amerykańskim Albuquerque grając jako kwalifikantka. Rok później w Tajlandii – w Pattayi przegrała w finale ze wschodzącą wówczas bułgarską gwiazdą – Magdaleną Maleewą. Na pierwsze zwycięstwo nie musiała czekać długo – do stycznia 2000 – kiedy to zwyciężyła w australijskim Auckland. W tymże roku doszła także do ćwierćfinału w Toronto podczas Du Maurier Open i zwyciężyła w Pattaya.

Przez kolejny rok podtrzymywała wysoką formę, która wzrosła w 2002 kiedy po odpadnięciu w drugiej rundzie w Stanford wkroczyła do czołowej dwudziestki rankingu WTA. Jednak jej największym sukcesem w tamtych latach był półfinał imprezy w Amelia Island, gdzie po pokonaniu Francuzek Amélie Mauresmo i Sandrine Testud przegrała z Venus Williams.

W turniejach wielkoszlemowych występowała już od 1996 roku, kiedy to zagrała w pierwszej rundzie Wimbledonu. Czterokrotnie grała w drugiej rundzie Australian Open (ostatnio w 2003). W 2002 r. w trzeciej rundzie French Open. Na tym samym etapie grała dwukrotnie w Wimbledonie. W latach 1998–2000 swój udział w US Open kończyła na drugiej rundzie.

Trzykrotnie reprezentowała Luksemburg na igrzyskach olimpijskich: w 1996 2000 i 2004[1].

W 2014 roku po udziale w turnieju WTA w Luksemburgu zakończyła karierę.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jej coachem jest Henri Faberga. Należy do zawodniczek, które lubią grać na kortach twardych lub trawiastych. Ojciec, Jean, jest inżynierem. Matka, Ginette, nauczycielką wychowania fizycznego. Jej brat, Gilles, również zajmuje się zawodowo tenisem ziemnym (na razie w gronie juniorów). Mówi biegle w języku angielskim, francuskim, niemieckim i luksemburskim, a w przyszłości planuje zajmować się tłumaczeniem.

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 20 listopada 1999 Pattaya Twarda Bułgaria Magdalena Maleewa 6:4, 1:6, 2:6
Zwyciężczyni 1. 8 stycznia 2000 Auckland Twarda Zimbabwe Cara Black 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 2. 19 listopada 2000 Pattaya Twarda Rosja Tatjana Panowa 6:1, 6:4
Finalistka 2. 22 kwietnia 2001 Budapeszt Ceglana Bułgaria Magdalena Maleewa 6:3, 2:6, 4:6

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wyniki olimpijskie. [dostęp 2011-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-04)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]