Antagonista (farmakologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sposób i natężenie odpowiedzi w zależności od rodzaju substancji chemicznej i jej stężenia (full agonist – pełny agonista; partial agonist – częściowy agonista; neutral antagonist – neutralny antagonista; inverse agonist – odwrotny agonista)

Antagonista (z gr. antagōnisma, „opozycja”; l.m. antagonisty[a]) – w farmakologii termin o dwóch znaczeniach:

  • substancja blokująca normalną pracę receptora
  • lek o działaniu przeciwnym do innego leku.

Antagonisty to leki mające powinowactwo do receptora, ale niemające aktywności wewnętrznej. Mogą osłabiać lub znosić działanie agonisty. Wyróżnia się antagonizm konkurencyjny (kompetycyjny), niekonkurencyjny (niekompetycyjny) i czynnościowy, a także chemiczny, funkcjonalny, receptorowy oraz dyspozycyjny.

Antagonizm międzylekowy powoduje hamowanie lub wzajemne znoszenie działania danych leków[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Taka jest poprawna forma (nie: agoniści), gdyż termin agonista jest tutaj rzeczownikiem nieosobowym rodzaju męskiego i w związku z tym w liczbie mnogiej przyjmuje rodzaj męskorzeczowy[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jan Miodek, Antagoniści, antagonisty, a może antagony [online], „Wiedza i Życie”, listopad 1996 [zarchiwizowane z adresu 2018-07-11].
  2. ↑ antagonisty i agonisty. [w:] Poradnia językowa [on-line]. PWN, 2011-01-20. [dostęp 2015-02-17].
  3. ↑ Łukasz J. Krzych, Piotr Łój, Interakcje międzylekowe podczas terapii lekami przeciwarytmicznymi, „Kardiologia po Dyplomie”, 2018 (2).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antagonista_(farmakologia)&oldid=72738971”