Anthony Peratt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anthony L. Peratt
ilustracja
Państwo działania

 Stany Zjednoczone

doktor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka plazmy, reakcje termojądrowe
Alma Mater

University of Southern California

Doktorat

1971 – fizyka plazmy
USC

Laboratorium

Los Alamos National Laboratory

Okres zatrudn.

od 1981

Laboratorium

Lawrence Livermore National Laboratory

Okres zatrudn.

1972-1979

Instytut

Max Planck Institute for Astrophysics

Okres zatrudn.

1975-1977

 
Instytut

Royal Institute of Technology Sztokholm

Okres zatrudn.

1985

Anthony L. Perattamerykański fizyk, specjalizujący się w badaniach fizyki plazmy, fuzji nuklearnych oraz w monitoringu broni jądrowej.

Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał tytuł doktorski na wydziale elektrotechniki / fizyki plazmy w 1971 roku na University of Southern California (Los Angeles)[1].

W latach 1972 - 1979 pracował w Lawrence Livermore National Laboratory oraz w Max Planck Institute for Physics and Astrophysics w Garching (1975-77). Od 1988 do chwili obecnej pracuje w Los Alamos National Laboratory, na wydziale Fizyki Teoretycznej Stosowanej. W 1985 współpracował z Laboratorium Alfvéna w Royal Institute of Technology w Sztokholmie[1].

W latach 1991-1993 przewodził programowi N-Tunnel Diagnostics w ośrodku Los Alamos na poligonie jądrowym w Nevadzie, w 1993 był liderem amerykańskiego zespołu inspekcyjnego rosyjskiego arktycznego poligonu nuklearnego w Nowej Ziemi. W latach 1995 - 1999 Peratt był doradcą naukowym w Departamencie Energii Stanów Zjednoczonych. Podczas pracy dla Departamentu Energii był dyrektorem w National Security w dyrektoriacie Nieproliferacji Broni Jądrowej[1].

Peratt pracuje obecnie nad możliwymi archeologicznymi dowodami na duże zdarzenia plazmowe w prehistorii.

Badania[edytuj | edytuj kod]

Prace badawcze Peratta obejmują zagadnienia, m.in.: gęstości wysokoenergetycznej plazmy i intensywnych strumieni cząstek, laserów, silnych źródeł mikrofalowych, zjawiska gęstości wysokich energii, skurczu zeta[1].

Jako autor książki nt. kosmologii plazmy[2] jest uważany za propagatora tego modelu. Był edytorem specjalnych edycji pisma IEEE - Transactions on Plasma Science[3] na temat kosmicznej plazmy oraz napisał wiele prac na ten temat[4][5].

Był też badaczem petroglifów, spośród których część, według niego, zawierała zapisy prehistorycznych zorzy polarnych spowodowanych silnymi burzami magnetycznymi[6].

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Został nagrodzony:[potrzebny przypis]

Jest członkiem American Physical Society oraz American Astronomical Society.

Inne[edytuj | edytuj kod]

Nazwisko Peratta widnieje w Liście otwartym do środowiska naukowego (opublikowanym w New Scientist w maju 2004), który krytykuje rosnącą liczbę hipotetycznych elementów w teorii Wielkiego Wybuchu. List wskazuje również, że kosmologia plazmy, będąca modelem stacjonarnym, oraz inne podejścia alternatywne również mogą wyjaśnić podstawowe fenomeny kosmosu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Anthony L. Peratt Professional Biography. cambridgewhoswho.com. [dostęp 2013-11-29]. (ang.).
  2. Anthony Peratt: Physics of the Plasma Universe. Springer, 1992. ISBN 0-387-97575-6. (ang.).
  3. Special Issues. [dostęp 2012-08-15]. (ang.).
  4. A. Peratt. Evolution of the plasma universe. I - Double radio galaxies, quasars, and extragalactic jets. „IEEE Trans. on Plasma Science”. PS-14, s. 639–660, 1986. ISSN 0093-3813. 
  5. A. Peratt. Evolution of the Plasma Universe: II. The Formation of Systems of Galaxies. „IEEE Trans. on Plasma Science”. PS-14, s. 763–778, 1986. ISSN 0093-3813. 
  6. Anthony L. Peratt. Characteristics for the Occurrence of a High-Current, Z-Pinch Aurora as Recorded in Antiquity. „Ieee Transactions on Plasma Science”. 6. 31. s. 1192–1214. DOI: 10.1109/TPS.2003.820956. 
  7. IEEE: Fellows: P. [dostęp 2012-11-16].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]