Antoni Bronikowski (powstaniec)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Bronikowski
Weteran Powstania Styczniowego
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

1843
Wola Miłkowska[1]

Data i miejsce śmierci

22 maja 1938
Polska

Przebieg służby
Główne wojny i bitwy

powstanie styczniowe

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości z Mieczami
Grób Antoniego Bronikowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Antoni Bronikowski (ur. 1843, zm. 22 maja 1938) – podporucznik, weteran powstania styczniowego. Pochodził z rodziny ziemiańskiej z Woli Miłkowskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Udział w powstaniu rozpoczął od wstąpienia do tzw. partii kaliskiej, która po wstępnej organizacji na terenie Wielkiego Księstwa Poznańskiego przeszła na tereny Królestwa Polskiego w okolicach Kuźnicy Grabowskiej. Tam jej liczebność wzrosła do około 800 ludzi, a dowództwo nad nią objął Franciszek Parczewski[1].

Oddział, w którym walczył Antoni Bronikowski, przeszedł w okolice Częstochowy, gdzie został rozbity w pierwszej większej bitwie pod Rudnikami. Następnie Bronikowski należał do oddziału Edmunda Taczanowskiego. Po kilku tygodniach służby w kawalerii Bronikowski został kopnięty w twarz przez konia i nieprzytomny odesłany do domu. W czasie leczenia, które trwało kilka miesięcy, został aresztowany i osadzony w więzieniu w Koninie. Skazany na osiem lat zesłania na Sybir, uniknął jednak wyroku dzięki wstawiennictwu wpływowych osobistości. Po czterech miesiącach więzienia został zwolniony.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Bronikowski mieszkał w Warszawie[2][3]. Został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego[4]. W 1930 roku został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami[5]. Zmarł 22 maja 1938 i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 188-3-2)[6].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Żywe Pomniki Bohaterstwa, Ostatni weterani 1863 roku. W: Rok 1863 za naszą wolność i waszą w 75-lecie Powstania Styczniowego. Warszawa: Oddział im. Romualda Traugutta Polskiego Towarzystwa Kultury i Oświaty Robotniczej "Pochodnia" w Warszawie, 1938, s. 25.
  2. Oficerowie-weterani uczestnicy powstania narodowego 1863 r.. W: Rocznik Oficerski 1923.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych Sztab Generalny - Oddział V., 1923, s. 38.
  3. List uczestników powstania narodowego 1863 r.. W: Rocznik Oficerski 1932.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych Sztab Generalny - Oddział V., 1932, s. 917.
  4. Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 919.
  5. Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości. Monitor Polski 1930 nr 260 poz. 4350. [dostęp 2014-03-22]. (pol.).
  6. Cmentarz Stare Powązki: MARJA BRONIKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
  7. a b Fragment akademii w sali Rady Miejskiej. Siedzą od prawej m.in. Maria Fabianowska, Mamer Wandali, Stanisław Nałęcz-Łążyński, Antoni Bronikowski, Ignacy Harde. Z tyłu widoczni podchorążowie w historycznych strojach.. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2014-04-05]. (pol.).