Antoni Choroba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Choroba
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1899
Gliwice

Data śmierci

1 lipca 1987

Zawód, zajęcie

pocztowiec

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi II stopnia Śląski Krzyż Powstańczy

Antoni Choroba (ur. 20 lutego 1899 w Gliwicach, zm. 1 lipca 1987[1]) – polski działacz plebiscytowy na Śląsku, powstaniec śląski, pocztowiec.

Pochodził z rodziny robotniczej. Uzyskał wykształcenie podstawowe i szybko rozpoczął pracę zarobkową; do 1918 zatrudniony był w fabryce drutu w Gliwicach. Po wojnie wstąpił do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, działał też w organizacjach kultury – był dyrygentem kółka śpiewaczego i organizatorem teatrów ludowych w powiecie gliwickim. Udzielał się jako agitator i działacz w okresie plebiscytowym, był zaprzysiężony w Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. Walczył w drugim i trzecim powstaniu śląskim, w tym ostatnim w 3 baonie pułku zabrskiego pod dowództwem Pawła Cymsa.

W latach międzywojennych był urzędnikiem poczty katowickiej. W czasie wojny zorganizował komórkę konspiracyjną w Urzędzie Pocztowym w Katowicach, wykorzystywał schowki ambulansów pocztowych do przewozu prasy konspiracyjnej i nielegalnej korespondencji z Krakowa do Kielc, Gliwic i Opola. Ludzie Choroby monitorowali pocztę niemiecką i tak zdobyte informacje przekazywali polskim organom wywiadowczym, w dodatku opóźniali wysyłanie przesyłek lub też kradli i niszczyli je.

Po 1945 Choroba pracował jako naczelnik urzędu pocztowego w Gliwicach, potem jako umysłowy pracownik w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • praca zbiorowa pod redakcją Jana Drabiny: Historia Gliwic. Muzeum w Gliwicach, Gliwice 1995
  • Elżbieta Trela, Antoni Choroba, w: Encyklopedia powstań śląskich (zespół redakcyjny Franciszek Hawranek, Aleksander Kwiatek, Wiesław Lesiuk, Michał Lis, Bolesław Reiner), Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, s. 72–73