Antoni Dziatkowiak

Antoni Jan Dziatkowiak
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1931 ; Rogaczewo Wielkie
Zawód, zajęcie	kardiochirurg
Tytuł naukowy	profesor nauk medycznych
Alma Mater	Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Uczelnia	Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antoni Jan Dziatkowiak (ur. 26 maja 1931 w Rogaczewie Wielkim^[1]) – polski kardiochirurg, profesor nauk medycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał tzw. małą maturę w Miejskim Gimnazjum Koedukacyjnym w Mosinie. W 1951 zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu^[2]. W 1957 ukończył studia na Akademii Medycznej w Poznaniu^[3]^[4].

W 1962 obronił doktorat, w 1967 habilitował się. W 1987 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych^[3]. Pracował w Szpitalu Miejskim im. Józefa Strusia w Poznaniu, a w latach 1966–1978 w łódzkiej Akademii Medycznej^[5]. Od 1979 związany z Akademią Medyczną w Krakowie (następnie z Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego), pełnił funkcję kierownika Kliniki Chirurgii Serca i Naczyń^[4]. Wchodził w skład władz Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Jest założycielem Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii COR AEGRUM. Został także członkiem rady patronackiej fundacji Krakowskiego Hospicjum dla Dzieci imienia księdza Józefa Tischnera.

Wsławił się rutynowo przeprowadzanymi operacjami przeszczepienia serca w skali takiej jak w klinice profesora Religi. Współpracował z profesorem Janem Mollem^[4], m.in. przy pierwszym przeszczepie serca w Polsce w 1969^[6]^[7].

W 1984 pod jego przewodnictwem zainicjowano program Sojusz dla ratowania życia bez użycia krwi, adresowany do osób chcących przejść operację bez użycia krwi – głównie dla Świadków Jehowy^[8]^[9]. W 1989 bezskutecznie kandydował do Senatu w województwie krakowskim^[10].

Był żonaty z profesor Hanną Dziatkowiak^[5]. W maju 2011 z okazji osiemdziesiątych urodzin odsłonił tablicę upamiętniającą jego pracę w Szpitalu Jana Pawła II w Krakowie^[11].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej, 2000)^[12]
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (za wybitny wkład w rozwój nauk medycznych, za osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej, 1995)^[13]
Srebrny Medal Honorowy za Zasługi dla Województwa Małopolskiego (2011)^[14]
Małopolanin Roku (2002)^[15]
Złoty Medal Miasta Krakowa^[6]
Złoty Skalpel^[6]
Tytuł honorowego obywatela Koła (1996)^[16]
Tytuł honorowego obywatela Krakowa (2019)^[17]
Tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Medycznego w Łodzi (2019)^[18]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dziatkowiak Antoni Jan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2015-03-08] .
↑ Rita Pagacz-Moczarska. Rozmowa z Hanną i Antonim Dziatkowiakami, Łańcuch dobrej woli. „Alma Mater. Miesięcznik Uniwersytetu Jagiellońskiego”. Nr 42, s. 28–30, 2002. [dostęp 2023-12-26].
↑ ^a ^b Prof. dr hab. Antoni Jan Dziatkowiak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-03-08] .^{[martwy link]}
↑ ^a ^b ^c Transplantacja – dar życia. transplantacjadarzycia.pl. [dostęp 2015-03-08].
↑ ^a ^b Prof. Antoni Dziatkowiak. Zegarmistrz ludzkich serc. gazetakrakowska.pl, 26 grudnia 2010. [dostęp 2015-03-08].
↑ ^a ^b ^c Prof. Antoni Dziatkowiak przeszedł na emeryturę. zdrowie.med.pl, 22 października 2001. [dostęp 2015-03-08].
↑ Prof. dr hab. med. Antoni Dziatkowiak. drugieserce.jaw.pl. [dostęp 2015-03-08].
↑ Natalia Adamska-Golińska. Świadek Jehowy w szpitalu. Bezkrwawa medycyna. „Menedżer Zdrowia”. Nr 8, s. 58–59, październik 2010. [dostęp 2017-05-15].
↑ Renata Stąpor. Bez użycia krwi. „Dziennik Polski”, s. BZ1, BZ4, 27 lipca 2007. [dostęp 2017-05-15].
↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Senatu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r. (M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 150).
↑ Tablica pamiątkowa upamiętniająca zasługi Profesora Antoniego Dziatkowiaka. szpitaljp2.krakow.pl, 26 maja 2011. [dostęp 2015-03-08].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 września 2000 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2000 r. nr 39, poz. 755).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 grudnia 1995 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1996 r. nr 15, poz. 192).
↑ Święto Małopolski z medalami za zasługi dla Województwa Małopolskiego. malopolskie.pl, 9 czerwca 2011. [dostęp 2023-12-26].
↑ Małopolanie Roku. sgpm.krakow.pl. [dostęp 2023-12-26].
↑ Honorowi Obywatele Miasta Koła. kolo.pl. [dostęp 2015-03-08].
↑ Piotr Tymczak: Kraków. Prof. Antoni Dziatkowiak został honorowym obywatelem Krakowa. dziennikpolski24.pl, 5 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-05].
↑ Prof. Antoni Dziatkowiak: doctor honoris causa of Medical University of Lodz. umed.pl, 12 grudnia 2019. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Wspomnienia profesorów Hanny i Antoniego Dziatkowiaków. Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2012. [dostęp 2015-03-08].

[pwn-1] Dziatkowiak Antoni Jan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2015-03-08] .

[rogaczewo-2] Rita Pagacz-Moczarska. Rozmowa z Hanną i Antonim Dziatkowiakami, Łańcuch dobrej woli. „Alma Mater. Miesięcznik Uniwersytetu Jagiellońskiego”. Nr 42, s. 28–30, 2002. [dostęp 2023-12-26].

[ln-3] Prof. dr hab. Antoni Jan Dziatkowiak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-03-08] .^{[martwy link]}

[www.transplantacjadarzycia.pl-4] Transplantacja – dar życia. transplantacjadarzycia.pl. [dostęp 2015-03-08].

[zegarmistrz-5] Prof. Antoni Dziatkowiak. Zegarmistrz ludzkich serc. gazetakrakowska.pl, 26 grudnia 2010. [dostęp 2015-03-08].

[zdrowie.med-6] Prof. Antoni Dziatkowiak przeszedł na emeryturę. zdrowie.med.pl, 22 października 2001. [dostęp 2015-03-08].

[drugieserce-7] Prof. dr hab. med. Antoni Dziatkowiak. drugieserce.jaw.pl. [dostęp 2015-03-08].

[8] Natalia Adamska-Golińska. Świadek Jehowy w szpitalu. Bezkrwawa medycyna. „Menedżer Zdrowia”. Nr 8, s. 58–59, październik 2010. [dostęp 2017-05-15].

[9] Renata Stąpor. Bez użycia krwi. „Dziennik Polski”, s. BZ1, BZ4, 27 lipca 2007. [dostęp 2017-05-15].

[10] Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Senatu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r. (M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 150).

[szpitaljp2-11] Tablica pamiątkowa upamiętniająca zasługi Profesora Antoniego Dziatkowiaka. szpitaljp2.krakow.pl, 26 maja 2011. [dostęp 2015-03-08].

[12] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 września 2000 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2000 r. nr 39, poz. 755).

[13] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 grudnia 1995 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1996 r. nr 15, poz. 192).

[14] Święto Małopolski z medalami za zasługi dla Województwa Małopolskiego. malopolskie.pl, 9 czerwca 2011. [dostęp 2023-12-26].

[15] Małopolanie Roku. sgpm.krakow.pl. [dostęp 2023-12-26].

[16] Honorowi Obywatele Miasta Koła. kolo.pl. [dostęp 2015-03-08].

[17] Piotr Tymczak: Kraków. Prof. Antoni Dziatkowiak został honorowym obywatelem Krakowa. dziennikpolski24.pl, 5 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-05].

[18] Prof. Antoni Dziatkowiak: doctor honoris causa of Medical University of Lodz. umed.pl, 12 grudnia 2019. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]