Antoni Madziara

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Madziara
tytularny generał dywizji tytularny generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1856
Lublica

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 1925
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

18811921

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

13 Pułk Piechoty
56 Pułk Piechoty
Komenda Miasta Krakowa

Stanowiska

dowódca pułku
komendant miasta

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna o Lwów

Antoni Madziara (ur. 6 czerwca 1856 w Lublicy, zm. 5 sierpnia 1925 w Krakowie) – tytularny generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 czerwca 1856 roku w Lublicy, w ówczesnym powiecie jasielskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Michała i Katarzyna z Dąbrowskich[1][2]. Ukończył studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Wyższej Szkoły Technicznej w Wiedniu. Do c. i k. Armii wstąpił w 1881 roku i otrzymał stopień podporucznika. Karierę wojskową rozpoczynał w 13 Galicyjskim Regimencie Piechoty Graf Huyn. W maju 1905 awansowany do stopnia majora i przeniesiony do 77 Pułku Piechoty[3]. Służąc w jego szeregach został mianowany podpułkownikiem[4]. Od 9 kwietnia 1913 roku do 27 kwietnia 1915 roku dowodził 56 Galicyjskim Pułkiem Piechoty[5]. Brał udział w I wojnie światowej, na froncie rosyjskim, w tym w bitwie pod Gorlicami. Po awansie na stopień generała majora 12 września 1915 roku piastował m.in. stanowisko komendanta Lublina i powiatu lubelskiego, generalnego inspektora guberni radomskiej i piotrkowskiej, a od października 1916 roku komendanta wojskowego Przemyśla. 1 grudnia 1917 roku został przeniesiony w stan spoczynku[5].

4 listopada 1918 roku generał Bolesław Roja wyznaczył go na stanowisko komendanta miasta Krakowa[6]. Po wybuchu wojny polsko-ukraińskiej wyruszył na odsiecz Lwowa. Od 28 lipca 1919 roku dowódca Okręgu Etapowego Lwów. Od 1 marca 1920 roku w Oficerskiej Stacji Zbornej w Krakowie. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku przeniesiony został w stan spoczynku w stopniu generała podporucznika[7]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała dywizji[8]. Był kawalerem. Mieszkał w Krakowie, gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stawecki 1994 ↓, s. 208.
  2. Rydel 2001 ↓, s. 230 wg autora urodził się 6 kwietnia 1856 roku.
  3. Awans majowy w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 101 z 4 maja 1905. 
  4. Awans majowy w c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 99 z 2 maja 1909. 
  5. a b Rydel 2001 ↓, s. 231.
  6. Rozkaz PKW ↓, Nr 4 z 4 listopada 1918 roku.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921 roku, s. 97.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]