Antoni Radliński

Antoni Radliński
Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1910 ; Strychowice
Data śmierci	31 maja 1992
	Minister przemysłu chemicznego
Okres	od 27 lutego 1957; do 30 czerwca 1970
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Bolesław Rumiński
Następca	Edward Zawada
	Odznaczenia

Antoni Radliński (ur. 7 lipca 1910 w Strychowicach na Podolu, zm. 31 maja 1992^[1]) – polski inżynier chemik i polityk, minister przemysłu chemicznego w latach 1957–1970.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Kazimierza i Leopoldy. Ukończył studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, od 1933 do 1935 był młodszym asystentem na uczelni. Następnie do 1939 był laborantem w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Chorzowie, po czym powrócił na uniwersytet, gdzie do 1941 był asystentem. Do 1946 pracował jako urzędnik i inspektor w Zakładach Miejskich we Lwowie, po czym do 1947 był dyrektorem technicznym w Państwowej Fabryce Wyrobów Metalowych w Chorzowie, a do 1951 dyrektor Zjednoczenia Nawozów w Gliwicach. W latach 1951–1954 dyrektor departamentu w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, po czym do 1957 zajmował stanowisko dyrektora Zjednoczenia Syntezy Chemicznej w Gliwicach.

Od 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1959 do 1964 był członkiem centralnej komisji rewizyjnej Komitetu Centralnego PZPR, a następnie do 1980 zastępcą członka KC. W 1957 objął urząd ministra przemysłu chemicznego, który zajmował do 1970. Po opuszczeniu ministerstwa do 1979 wiceprezes Najwyższej Izby Kontroli.

Żonaty z Heleną Zofią Radlińską z domu Reinold (1914-1992). Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 3 Tuje rz. 1 m. 29)^[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal im. Prof. Wojciecha Świętosławskiego (1981)^[3]
Order Sztandaru Pracy I klasy (1959^[4] oraz 1964)^[5]
Srebrny Krzyż Zasługi (1946)^[6]
Złoty Krzyż Zasługi (1948^[7]), (1954^[8])
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[9]
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)^[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2018-02-17] (pol.).
↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ Medal im. Prof. Wojciecha Świętosławskiego. [w:] www SITPChem [on-line]. www.sitpchem.org.pl. [dostęp 2012-05-12]. (pol.).
↑ Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22 lipca 1959, s. 7.
↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
↑ M.P. z 1946 r. nr 31, poz. 59
↑ M.P. z 1948 r. nr 72, poz. 622
↑ M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1327
↑ M.P. z 1955 r. nr 50, poz. 487
↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Informacje w BIP IPN
Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa 1991

[1] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2018-02-17] (pol.).

[2] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[www.sitpchem.org.pl-3] Medal im. Prof. Wojciecha Świętosławskiego. [w:] www SITPChem [on-line]. www.sitpchem.org.pl. [dostęp 2012-05-12]. (pol.).

[4] Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22 lipca 1959, s. 7.

[5] Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.

[6] M.P. z 1946 r. nr 31, poz. 59

[7] M.P. z 1948 r. nr 72, poz. 622

[8] M.P. z 1954 r. nr 103, poz. 1327

[9] M.P. z 1955 r. nr 50, poz. 487

[10] Nadzwyczajna sesja Sejmu [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]