Antoni Wroniecki (pilot)

Antoni Wroniecki

major pilot
Data i miejsce urodzenia	13 czerwca 1895 Poznań
Data i miejsce śmierci	17 marca 1941 Blackpool, Wielka Brytania
Przebieg służby
Lata służby	od 1916
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Luftstreitkräfte Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	3 pułk lotniczy
Stanowiska	dowódca eskadry
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Antoni Wroniecki (ur. 13 czerwca 1895 w Poznaniu, zm. 17 marca 1941 w Blackpool, w Wielkiej Brytanii ) – major pilot Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Życiorys

W czasie I wojny światowej służył w lotnictwie Cesarstwa Niemieckiego Luftstreitkräfte. 14 kwietnia 1918, w czasie służby w eskadrze myśliwskiej Jasta 64, przeleciał na stronę zajmowaną przez wojska francuskie i w czasie lądowania został zestrzelony przez amerykańskich pilotów Campbella i Wilsona. Po powrocie do zdrowia został przyjęty do nowo tworzonego lotnictwa polskiego przy Armii Polskiej we Francji gen. Józefa Hallera. Zmienił też nazwisko na Wróblewski.

Razem z armią Hallera powrócił do Polski. Pełnił obowiązki komendanta Wyższej Szkoły Pilotów w Ławicy pod Poznaniem. W okresie międzywojennym służył w 3 pułku lotniczym. Od maja do listopada 1925 pełnił obowiązki dowódcy 31 eskadry liniowej. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych był dyrektorem Towarzystwa Komunikacji Powietrznej Aero Spółka Akcyjna w Poznaniu. Z dniem 1 listopada 1928 został przydzielony na czteromiesieczny kurs dla dowódców eskadr przy Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Po 1934 został przeniesiony w stan spoczynku.

18 maja 1936 został zwerbowany przez kpt. art. Jana Chmarzyńskiego do pracy wywiadowczej na terytorium III Rzeszy pod pseudonimem „Awron”. Ze względu na świetną znajomość języka niemieckiego i francuskiego pełnił funkcję kierownika placówki wywiadowczej kryptonim „Placyda” (obserwacyjno-informacyjnej) Referatu „Zachód” Oddziału II Sztabu Głównego. Od 1 października 1936 występował oficjalnie, jako pracownik kontraktowy w Konsulacie Generalnym RP w Berlinie. 30 kwietnia 1937 został odwołany z placówki na skutek wypadku samochodowego. Mimo krótkiego okresu pełnienia obowiązków kierownika placówki, nawiązane przez niego kontakty towarzyskie, przyniosły dość znaczny plon wywiadowczy, zwłaszcza w dziedzinie lotnictwa niemieckiego.

W czasie II wojny światowej służył w Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, nadano mu numer służbowy RAF P-0408. Zmarł śmiercią naturalną 17 marca 1941 w Bazie PSP w Blackpool. Pochowany na cmentarzu Layton w Blackpool.

Ordery i odznaczenia

• Medal Lotniczy 
• Złoty Krzyż Zasługi (1938)
• Polowa Odznaka Pilota nr 36 (11 listopada 1928)
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)

• czechosłowacka Odznaka Pilota (1929)
• rumuńska Odznaka Pilota (1929)

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1937. Warszawa: Koło Rodziny Urzędniczej przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych, 1937.
• Leszek Gondek: Wywiad polski w III Rzeszy 1933–1939. Zarys struktury, taktyki i efektów obronnego działania. Wyd. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 131–133. ISBN 83-11-06794-5.
• Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989, s. 544–545. ISBN 83-11-07329-5.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
• Jon Guttman, Harry Dempsey: USAS 1st Pursuit Group. Osprey Publishing, 2008. ISBN 18-46-03309-8.brak strony w książce
• Antoni Wroniecki. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2020-04-15].