Antoni z Martomkopi
| |
| Data i miejsce śmierci |
VI w. |
|---|---|
| Szczególne miejsca kultu | |
Antoni z Martompkopi (zm. VI w.) – święty mnich chrześcijański.
Według hagiografii pochodził z Syrii. W młodości dołączył do klasztoru założonego przez mnicha Jana i razem z nim opuścił pustynię w Syrii jako jeden z dwunastu wybranych uczniów[1]. Razem z innymi mnichami z wspólnoty kierowanej przez Jana żył następnie na górze Zaden (późniejsza Zedazeni), uznawany przez miejscową ludność za świętego ascetę i cudotwórcę[2]. Następnie na polecenie Jana opuścił górę, by razem z mnichami Stefanem, Józefem i Zenonem udał się do Kachetii, gdzie działał już inny uczeń Jana, biskup Abibos[3]
W Kachetii zamieszkał w dolinie Lonoat, gdzie założył monaster. Szybko stał się on celem pielgrzymek wiernych, proszących Antoniego o modlitwę i poradę duchową. Poszukując samotności, mnich odszedł z klasztoru i zamieszkał w górach Akrian na słupie. Przeżył w ten sposób osiemnaście lat. Po śmierci został pochowany w klasztorze w Lonoat[3]. Zwany był "Światłym Słońcem Stylitów"[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jarosław Charkiewicz, Gruzińscy święci, Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2005, s. 34, ISBN 83-920093-7-1, OCLC 749745166.
- ↑ Jarosław Charkiewicz, Gruzińscy święci, Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2005, s. 37, ISBN 83-920093-7-1, OCLC 749745166.
- ↑ a b c Jarosław Charkiewicz, Gruzińscy święci, Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2005, s. 40, ISBN 83-920093-7-1, OCLC 749745166.