Antonina Hoffmann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonina Hoffmann
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1842
Trzebiny, Polska

Data i miejsce śmierci

16 czerwca 1897
Kraków, Polska

Zawód

aktorka

Lata aktywności

1859–1897

Antonina Hoffmann (ur. 16 czerwca 1842 w Trzebinach, zm. 16 czerwca 1897 w Krakowie) – polska aktorka teatralna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie ziemiańskiej wyznania ewangelickiego. Od najmłodszych lat interesowała się teatrem i pomimo sprzeciwu rodziny postanowiła zostać aktorką. Ukończyła warszawską Szkołę Dramatyczną[1]. Debiutowała w Warszawie w 1859, w Teatrze Rozmaitości. W 1860 przeniosła się do Krakowa. Gościnnie występowała we Lwowie, Poznaniu, Pradze i Warszawie. Była współpracownicą i długoletnią towarzyszką życia Stanisława Koźmiana, z którym miała dwóch synów, nie zdecydowali się jednak na wspólne zamieszkanie i ślub. Przy ul. Karmelickiej prowadziła otwarty salon literacko-aktorski i angażowała się w działalność filantropijną[1].

Łącznie zagrała prawie 400 ról teatralnych. Była między innymi Beatrix w Wiele hałasu o nic, Katarzyną w Poskromieniu złośnicy, Klarą w Ślubach panieńskich. Wprowadziła na krakowską scenę dramaty Juliusza Słowackiego. Zagrała tytułowe role w Balladynie, Beatrix Cenci i Marii Stuart. Była Amelią w Mazepie i Salomeą w Horsztyńskim. Z Heleną Modrzejewską rywalizowała o pozycję pierwszej aktorki w zespole teatru krakowskiego.

Aktorka zmarła w dniu swoich 55 urodzin. Została pochowana na cmentarzu Rakowickim w grobie rodziny Modrzejewskich i Wendów[2]. W listopadzie przeniesiono zwłoki do własnego grobu[3]. Jej grób zdobi rzeźba-popiersie artystki autorstwa Michała Korpala oraz epitafium z informacją, iż krakowskiej scenie poświęciła 37 lat. Kw. T.

Grób Antoniny Hoffmann na cmentarzu Rakowickim

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Antonina Hoffmann [w:] "Szlaki turystyczne Małopolski" [1]
  2. Pogrzeb śp. Antoniny Hoffmannowej Czas 1897 nr 138 z 20 czerwca s. 3.
  3. Kronika. Antoniny Hoffmennowej zwłoki.. Kurier Lwowski 1897 nr 311 s. 3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]