Antynaturalizm

Antynaturalizm – kierunek w metodologii nauki przeciwstawiający się charakterystycznemu dla pozytywizmu naturalizmowi.

Antynaturalizm głosi postulat odmienności metod badań w naukach społecznych i humanistycznych od metod stosowanych na gruncie nauk przyrodniczych, które zostały przejęte od nauk ścisłych.

Reprezentanci tego kierunku to (m.in.) Wilhelm Dilthey, Wilhelm Windelband, Heinrich Rickert, Max Weber czy Clifford Geertz.

Antynaturalizm (psychologia)

Spór między naturalizmem a antynaturalizmem na gruncie psychologii przyjmuje formę kontrowersji rozumienie – wyjaśnianie. Ognisko konfliktu stanowi nastawienie wobec przedmiotu badania, jakim jest człowiek. Zasadnicze jest tu pytanie: czy zachowanie człowieka należy wyjaśniać w kategoriach przyczynowo-skutkowych, czy raczej rozumieć- pytać o jego sens. Antynaturalistycznie zorientowani psychologowie zarzucają naturalistom m.in. redukcjonizm (epistemologiczny i ontologiczny). W praktyce badawczej spór ma odbicie w preferencji metod ilościowych (naturalizm), bądź jakościowych (antynaturalizm).

Bibliografia

• Straś-Romanowska M., (1995), Na tropach psychologii jako nauki humanistycznej. Warszawa: PWN.
• Paszkiewicz E., (1983), Struktura teorii psychologicznych. Warszawa: PWN.
• Trzópek J., (2006), Filozofie psychologii. Kraków: WUJ.