Antywitamina K

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Antywitamina Kzwiązek chemiczny wykazujący antagonistyczne działanie do witaminy K blokując cykl witaminy K, tzw. inhibitor kompetycyjny

Do antywitamin K należą:

W Polsce dostępne są dwa leki z tej grupy: warfaryna i acenokumarol.

Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]

Witamina K stanowi kofaktor w potranslacyjnej karboksylacji reszt kwasu glutaminowego do L-karboksyglutaminowego w N-końcowych regionach czynników krzepnięcia krwi zależnych od witaminy K (czynników krzepnięcia: II, VII, IX i X). Oznacza to, że Antywitamina K hamuje cykl przemian witaminy K, dzięki czemu w wątrobie wytwarzane są częściowo karboksylowane i dekarboksylowane białka o zmniejszonej aktywności prokoagulacyjnej.[1]

Przebieg leczenia[edytuj | edytuj kod]

Skutki leczenia antywitaminą K, to jest efekt przeciwkrzepliwy, występuje po 2-7 dniach. Leczeniu powinny towarzyszyć częste badania INR oraz odpowiednia dieta. Przyjmowane dawki zależą od cech osobniczych, a także od wieku, występowania choroby wątroby, ryzyka krwawienia, a także występowania czynników szczególnych, takich jak ciąża.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Antywitaminę K stosuje się w leczeniu migotania lub trzepotania przedsionków; u osób powyżej 75. roku życia z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, upośledzeniem funkcji skurczowej lewej komory i objawową niewydolnością serca; u osób ze sztucznymi protezami zastawek, reumatyczną wadą zastawki mitralnej, u osób po zawale serca czy zatorowości tętniczej, a także ze skrzepliną w jamach serca.

Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]

  • aktywne krwawienie lub duże ryzyko krwawienia
  • skaza krwotoczna
  • guz mózgu
  • ciężka niewydolność wątroby i/lub objawowe nadciśnienie wrotne
  • początkowa faza ostrego HIT
  • niekontrolowane nadciśnienie tętnicze
  • niedawno przebyte krwawienie wewnątrzczaszkowe (do 2 mies.)
  • operacja lub uraz głowy (do 20 dni)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Joanna Katarzyńska, Antywitaminy K i B9 w zastosowaniach medycznych., 2016, ISSN 2449-5476 [dostęp 2018-05-07] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Sznajd. Antywitaminy K w świetle wytycznych ESC 2007 i ACCP 2008. „Kardiologia.mp.pl”.