Apogon (ryba)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Apogon
Apogon imberbis[1]
(Linneusz, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

okoniokształtne

Podrząd

okoniowce

Rodzina

apogonowate

Rodzaj

apogon

Gatunek

apogon

Synonimy
  • Amia imberbe (Linnaeus, 1758)
  • Amia imberbis (Linnaeus, 1758)
  • Apogon powelli (Fowler, 1917)
  • Apogon inermis (Linnaeus, 1758)
  • Apogon rexmullorum (Cuvier, 1828)
  • Apogon ruber (Lacepède, 1801)
  • Dipterodon ruber Rafinesque 1810
  • Mullus imberbis Linnaeus, 1758
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Apogon[3] (Apogon imberbis) – gatunek ryby z rodziny apogonowatych.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Wschodni Atlantyk od Zatoko Biskajskiej po Zatokę Gwinejską, Wyspy Kanaryjskie, Azory, Madera oraz Morze Śródziemne.

Żyje w małych stadach przy skalistych, klifowych wybrzeżach na głębokości 10-200 (latem do 50) m w pobliżu grot i jaskiń w których chowa się w razie niebezpieczeństwa, oddala się od nich jedynie po zmroku.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Dorasta maksymalnie do 15 cm. Ciało krępe, wygrzbiecone, głowa duża, masywna. Oczy bardzo duże, krawędź przedpokrywowej części wieczka skrzelowego piłkowana. Otwór gębowy szeroki, skierowany skośnie ku górze, wyposażony w małe, spiczaste zęby identyczne na obu szczękach. Dolne kości przełyku rozdzielone i pokryte ostrymi zębami. Płetwa grzbietowa rozdzielona, przednia płetwa z 6 kolcami, tylna z 1 kolcem i 9 miękkimi promieniami, umiejscowiona na wysokości płetwy odbytowej zaopatrzonej w 2 kolce i 8 miękkich promieni. Płetwy brzuszne silnie rozwinięte.

Ubarwienie ciała i płetw jasnopomarańczowo-czerwone, na tułowiu małe, nieregularnie rozmieszczone, czarne punkty, na trzonie ogona ciemna plama mogąca mieć postać 3 małych plam. Końce płetw grzbietowych i odbytowej ciemne. Przez oko przebiegają 2 jasne smugi.

Odżywianie[edytuj | edytuj kod]

Skorupiaki oraz jaja i larwy różnych zwierząt morskich.

Rozród[edytuj | edytuj kod]

Trze się latem. Złożona przez samicę ikra skleja się w bryłkę którą samiec nosi w pysku aż do wyklucia się narybku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Apogon imberbis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Apogon imberbis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  • Apogon imberbis. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 3 września 2009]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]