Apolinary Wnukowski

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	13 listopada 1904
Miejscowość	Petersburg
Konsekrator	Jerzy Józef Szembek
Współkonsekratorzy	Edward von Ropp; Stanisław Zdzitowiecki
Konsekrowani biskupi
Stefan Denisewicz	30 listopada 1908
Antoni Julian Nowowiejski	6 grudnia 1908
Jan Cieplak	20 grudnia 1908

Apolinary Wnukowski
Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1848 ; Chocim
Data i miejsce śmierci	4 czerwca 1909 ; Petersburg
Miejsce pochówku	Cmentarz rzymskokatolicki w Żytomierzu
	Biskup płocki
Okres sprawowania	1904-1908
	Arcybiskup mohylewski
Okres sprawowania	1908-1909
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	15 czerwca 1872
Nominacja biskupia	1 kwietnia 1904
Sakra biskupia	13 listopada 1904
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Apolinary Wnukowski (ur. 23 lipca 1848 w Chocimiu, zm. 4 czerwca 1909 w Petersburgu) – polski duchowny katolicki, arcybiskup mohylewski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w Kamieńcu Podolskim, Żytomierzu i Petersburgu. Kapłanem został w 1872. Był profesorem, a następnie rektorem seminarium w Żytomierzu.

Biskup płocki od 20 kwietnia 1904 do 29 listopada 1908. Z Płocka przeniesiony został na arcybiskupstwo mohylewskie. Mianowany na stanowisko arcybiskupa mohylewskiego (metropolity wszystkich kościołów katolickich w Rosji) 23 listopada 1908, które to pełnił do 21 maja 1909. Odznaczony Orderem Św. Włodzimierza III klasy^[1].

Choć zmarł w Petersburgu, to pochowany został na cmentarzu w Żytomierzu w dniu 11 czerwca 1909.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jerzy Skalski, Rzym a sprawa polska w okresie porozbiorowym. Instytut Wydawniczy Odrodzenie, Warszawa 1968, s. 33.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jego Ekscelencja Ksiądz Apolinary Wnukowski. Płocka Biblioteka Cyfrowa, 1904. [dostęp 2013-01-03].
Apolinary Wnukowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-01-02] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Apolinary Wnukowski – publikacje w bibliotece Polona

[1] Jerzy Skalski, Rzym a sprawa polska w okresie porozbiorowym. Instytut Wydawniczy Odrodzenie, Warszawa 1968, s. 33.

[1]

Biskupi diecezjalni	Stanisław Bohusz Siestrzeńcewicz (1783–1826) Kacper Kazimierz Cieciszowski (1828–1831) Ignacy Ludwik Pawłowski (1841) Kazimierz Roch Dmochowski (1849–1851) Ignacy Hołowiński (1851–1855) Wacław Żyliński (1856–1863) Antoni Fijałkowski (1872–1883) Aleksander Gintowt-Dziewałtowski (1883–1889) Szymon Marcin Kozłowski (1891–1899) Bolesław Hieronim Kłopotowski (1901–1903) Jerzy Józef Szembek (1903–1905) Apolinary Wnukowski (1908–1909) Wincenty Kluczyński (1910–1914) Edward von Ropp (1917–1939)
Biskupi koadiutorzy	Jan Benisławski (1783–1801) Ignacy Hołowiński (1848–1851) Aleksander Gintowt-Dziewałtowski (1882–1883)
Biskupi pomocniczy	Cyprian Odyniec (1798–1811) Walery Henryk Kamionko (1815–1840) Mateusz Lipski (1823–1831) Joachim Józef Grabowski (1825–1829) Józef Maksymilian Staniewski (1858–1871) Jerzy Iwaszkiewicz (1872–1876) Franciszek Symon (1891–1897) Karol Antoni Niedziałkowski (1897–1901) Jan Cieplak (1908–1925) Stefan Denisewicz (1908–1913) Teofilius Matulionis (1928–1943)