Ar-2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ar-2
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ

samolot bombowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

3 osoby (pilot, nawigator, strzelec/radiotelegrafista)

Historia
Data oblotu

1940

Wycofanie ze służby

1943

Dane techniczne
Napęd

2 x silniki tłokowe, rzędowe, 12-cylindrowe M-105P

Moc

2 x 1100 KM

Wymiary
Rozpiętość

18,50 m

Długość

12,50 m

Wysokość

3,95 m

Powierzchnia nośna

48,7 m²

Masa
Własna

4430 kg

Startowa

6650-7200 kg

Osiągi
Prędkość maks.

480 km/h

Prędkość minimalna

125 km/h

Prędkość wznoszenia

na 3000 m – 7,2 min

Zasięg

1500 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 ruchome km-y SzKAS kal. 7,62 mm,
800 kg bomb
Użytkownicy
 ZSRR,  Finlandia

Ar-2 (ros. Ар-2) – radziecki samolot bombowy z okresu II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Samolot został skonstruowany przez Aleksandra Archangielskiego w 1939. Jego budowa została oparta na konstrukcji samolotu SB-2. Prototyp, noszący oznaczenie SB-RK, oblatano w 1940. Po krótkich próbach wszedł do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Ar-2. Zbudowano 280 samolotów.

Służba[edytuj | edytuj kod]

Nowe samoloty weszły na wyposażenie jednostek bombowych stacjonujących w północno-zachodniej części ZSRR. Po wybuchu wojny operowały na Froncie Północno-Zachodnim i Leningradzkim. Walczyły przeciwko siłom niemieckim i fińskim. Znalazły się także w jednostkach lotnictwa morskiego Floty Północnej. Operowały nad Morzem Białym i Barentsa. Kilka samolotów zdobyli Finowie i użyli w walce. Samoloty Ar-2 służyły do 1943.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Silnik WK-105PF (M-105) eksponowany w MLP w Krakowie

Całkowicie metalowy średniopłat z pojedynczym usterzeniem i chowanym podwoziem. Kadłub półskorupowy. Płat kesonowy, dwudźwigarowy, trójdzielny. Napęd, dwa rzędowe 12-cylindrowe silniki M-105P o mocy 1100 KM (809 kW) napędzające metalowe, trójłopatowe, przestawialne śmigła typu WISz-22E.