Araukaria brazylijska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Araukaria brazylijska
Ilustracja
Araukaria brazylijska
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

telomowe

Gromada

naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

nagonasienne

Klasa

iglaste

Rząd

araukariowce

Rodzina

araukariowate

Rodzaj

araukaria

Gatunek

araukaria brazylijska

Nazwa systematyczna
Araucaria angustifolia (Bertol.) Kuntze
Revis. Gen. Pl. 3(2): 375 1898[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg
Mapa zasięgu

Araukaria brazylijska, pinior[5], piniora[6] (Araucaria angustifolia) – gatunek drzewa iglastego z rodzaju araukaria należącego do rodziny araukariowatych. Występuje w południowej części Brazylii (południe stanu Minas Gerais, południe Rio de Janeiro, São Paulo, Paraná, Santa Catarina i Rio Grande do Sul), w Paragwaju (Górna Parana) oraz w północno-wschodniej Argentynie (Misiones i Corrientes), rośnie w niewysokich łańcuchach górskich, których wysokość waha się od 500 – 1800 metrów. Rośnie głównie w subtropikalnym klimacie, ze względu na obfite opady deszczu, których potrzebuje. Preferuje dobrze odwodnioną i lekko kwaśną glebę. Toleruje nagłe, lecz niezbyt częste zmiany temperatury, nawet −8 °C. Nasiona, podobne do dużych nasion szyszek, są uprawiane dość powszechnie w Brazylii. Nasiona nazywane pinhão są popularne jako zimowa przekąska[7]. W Lages każdej zimy odbywa się popularny targ pinhão, gdzie można skosztować gotowanych nasion i grzanego wina.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Wiecznie zielone drzewo, osiągające do 40 metrów wysokości ze średnicą pnia dochodzącą do 1 metra. Liście cienkie, trójkątne, długości 3-6 centymetrów, szerokości 5–10 mm u podstawy z kłującymi końcówkami. Co 10–15 lat wyrastają nowe liście, więc porastają całe drzewo z wyjątkiem pnia i starych gałęzi.
Kwiaty
Araukaria brazylijska jest drzewem rozdzielnopłciowym – męskie i żeńskie szyszki, rosną na osobnych drzewach. Męskie szyszki są prostokątne, długie na 10–18 cm. Żeńskie dojrzewają na jesieni, po 18 miesiącach od zapylenia. Są duże, około 18–25 mm średnicy, zawierają od 100 do 150 nasion.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-14] (ang.).
  2. M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
  3. Araucaria angustifolia. [w:] The Plant List [on-line]. The Kew Gardens. [dostęp 2011-10-27]. (ang.).
  4. Araucaria angustifolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Stanisław Warchałowski: I poleciał w świat daleki... Wspomnienia z Brazylii, Polski i Peru. Warszawa: Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich UW, Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, 2009, s. 51. ISBN 978-83-60093-83-2.: „Pinior – spolszczony termin portugalski pinheiro, oznaczający sosnę, a w Brazylii odnoszący się do rośliny zwanej pinheiro-do-paraná lub pinheiro brasileiro. Chodzi o araukarię brazylijską (Araucaria angustifolia).”.
  6. Parana (Brazylia) – Turystyka. [dostęp 2012-10-03].: „Polacy tym drzewom, tak charakterystycznym dla krajobrazu Parany nadali bardziej swojską nazwę piniory.”.
  7. Por. fotografia: Tzw. piniory, czyli owoce drzewa araukarii, na ciepło smakują trochę jak ziemniaki. [dostęp 2012-10-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]