Archeotyris
| Archaeothyris florensis | |||
| Reisz, 1972 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| (bez rangi) | Eupelycosauria | ||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Archeotyris | ||
| Gatunki | |||
| |||
Archaeothyris – rodzaj jednego z najstarszych znanych pelykozaurów. Za starszego uważa się jedynie klepsydropsa oraz protoklepsydropsa, ale zły stan zachowania szkieletu tego drugiego nie daje nam pewności.
Archaeothyris żył w środkowym karbonie (około 320 milionów lat temu)[1][2]. Jego szczątki odkryto na terenie Nowej Szkocji w Kanadzie, w pobliżu miejsc odnalezienia skamieniałości najstarszego znanego owodniowca, Hylonomusa i jednego z najstarszych poznanych diapsydów o nazwie Petrolakozaur. Także czas występowania tych zwierząt był dość zbliżony.
Zwierzę zamieszkiwało bagna, obecne w karbonie na terenie Nowej Szkocji.
Archaeothyris miał wraz z długim ogonem 50 cm długości. Posiadał on mocne szczęki, które potrafił zapewne otwierać szerzej niż pierwotne owodniowce, oraz mocno zaciskać. Wyposażone były one w zestaw ostrych zębów o ujednoliconym kształcie, lecz zróżnicowanej długości. Ich wygląd świadczy, że zwierzę było drapieżnikiem. Wiemy, że u późniejszych pelykozaurów, będących być może potomkami Archaeothyris, nastąpiło dalsze zróżnicowanie uzębienia.
Uważa się, że Archaeothyris był najstarszym członkiem rodziny Ophiacodontidae, do której należał późniejszy Ophiacodon.
← mln lat temu Archeotyris
| ||||||||||||
| ←4,6 mld | 541 | 485 | 443 | 419 | 359 | 299 | 252 | 201 | 145 | 66 | 23 | 2 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College, t. 143, Cambridge, Mass: The Museum, 1972 [dostęp 2023-12-02].
- ↑ Arjan Mann, Ryan S. Paterson, Cranial osteology and systematics of the enigmatic early ‘sail-backed’ synapsid Echinerpeton intermedium Reisz, 1972, and a review of the earliest ‘pelycosaurs’, „Journal of Systematic Palaeontology”, 18 (2), 2019, s. 529-539, DOI: 10.1080/14772019.2019.1648323 [dostęp 2023-12-07] (ang.).