Owca ałtajska
| Ovis ammon ammon[1] | |
| (Linnaeus, 1758) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | |
| Podgatunek |
owca ałtajska |
Owca ałtajska[2], dawniej: argali[3] (Ovis ammon ammon) – największa dzika owca; występuje w Azji Środkowej (Himalaje, Tybet, Ałtaj).
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Owca ałtajska jest największą dziką owcą. Długość jej ciała wynosi 120-200 cm, zaś wysokość w kłębie 90-120 cm. Masa ciała waha się między 65 a 120 kg. Podobnie jak u innych owiec dzikich, futro brązowe, a nogi białe. Samce posiadają okazałe skręcone nieco rogi, u tego podgatunku osiągające wagę 20-22 kg[4].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Zasięg występowania tego podgatunku obejmuje Ałtaj w zachodniej i południowo-zachodniej Mongolii[5] oraz przyległych obszarach Rosji i Chin. Środowisko życia stanowią zimne, suche obszary trawiaste na zboczach gór i w dolinach między wzgórzami[6].
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Ruja u owcy zaczyna się późnym październikiem lub na początku listopada, a właściwy sezon rozrodczy – na przełomie listopada i grudnia. Ciąża trwa około 150 dni. Młode rodzą się późnym kwietniem lub wcześnie w maju. Zwykle owca rodzi 1 młode, rzadko 2. Samice są dojrzałe płciowo w drugim roku życia, jednak rzadko rozmnażają się już wtedy; u samców nie dochodzi do rozrodu w tym wieku, gdyż są zdominowane przez starsze i bardziej doświadczone osobniki. Niektóre samce przeżywały ponad 10 lat[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ovis ammon ammon, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ Argali (Ovis ammon). ARKive. [dostęp 2014-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 kwietnia 2014)].
- ↑ Altai Argali wild sheep. WWF. [dostęp 2014-04-10].
- ↑ a b Sukhiin Amgalanbaatar & Richard P. Reading: Altai Argali Sheep.