Aria na strunie G

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Aria na strunie Garia pochodząca z suity orkiestrowej D-dur nr 3 (BWV 1068) autorstwa Jana Sebastiana Bacha. Należy do najczęściej wykonywanych i najbardziej popularnych dzieł Bacha[1].

Nieznany jest dokładny rok powstania suity, z której pochodzi aria, jednak miało to miejsce między 1717 a 1723 rokiem. Bach napisał utwór na zamówienie Leopolda, księcia Anhalt-Köthen. Nazwę, pod którą dziś jest znana, aria zawdzięcza niemieckiemu skrzypkowi Augustowi Wilhelmj, który zaaranżował ją (dokonał transkrypcji) tak, by możliwe było jej wykonanie tylko na dwa instrumenty: skrzypce i fortepian (zgodnie z nazwą, pierwotnie suita została napisana na całą orkiestrę). Wykonując utwór, Wilhelmj grał tylko na jednej strunie swoich skrzypiec – strunie G. Aby było to możliwe, przetransponował tonację arii z D-dur na C-dur i przeprowadził transpozycję o oktawę w dół[2].

Aria była wielokrotnie aranżowana na rozmaite kombinacje instrumentów. Była setki razy wykorzystywana w kulturze popularnej: w filmach fabularnych (na przykład w ścieżce dźwiękowej thrillera Adwokat diabła[3], dramatu sensacyjnego Zakładnik[4], horroru Halloween[5]) i animowanych (na przykład w filmach Żółta łódź podwodna i The End of Evangelion[6]), w programach telewizyjnych, w reklamach oraz w komputerowych grach i symulatorach (na przykład w Gran Turismo 4[7][8]).

Aria na strunie G wielokrotnie stanowiła inspirację dla wielu twórców muzycznych, na przykład została wykorzystana w piosence A Whiter Shade of Pale brytyjskiego zespołu rockowego Procol Harum[9] (ta piosenka w czerwcu 1967 weszła na 1. miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii, a magazyn Rolling Stone umieścił ją na 57. miejscu listy 500 utworów wszech czasów), czy w utworze Everything's Gonna Be Alright pochodzącej z Niemiec grupy Sweetbox (który wszedł do pierwszej 10 na listach przebojów w Austrii, Belgii, Kolumbii, Finlandii, Francji, Hiszpanii, Irlandii, Izraelu, Włoszech, Norwegii, Szwajcarii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Włoszech).

Fragment utworu[edytuj | edytuj kod]

nagranie z 1920: Joel Belov (skrzypce) oraz Robert Gayler (fortepian)
Air Force Strings of the United States Air Force Band

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aria na strunę G. [dostęp 2010-11-02].
  2. Don Michael Randel: The Harvard dictionary of music. s. 29. ISBN 0-674-01163-5. [dostęp 2010-11-02]. (ang.).
  3. The Devil's Advocate (1997) – Soundtracks. IMDb. [dostęp 2019-02-05].
  4. Collateral (2004) – Soundtracks. IMDb. [dostęp 2010-11-02].
  5. Halloween (2007) – Soundtracks. IMDb. [dostęp 2019-02-05].
  6. Neon Genesis Evangelion: The End of Evangelion (1997) - Soundtracks. IMDb. [dostęp 2019-02-05].
  7. Gran Turismo 4 : Soundtrack. GTPlanet Game Guides. [dostęp 2010-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-04)]. (ang.).
  8. Gran Turismo 4 Original Soundtrack ~Classical Collection~. VGMdb. [dostęp 2010-11-02]. (ang.).
  9. A Whiter Shade of Pale. AllExpers.com. [dostęp 2010-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-17)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]