Aribo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Aribo lub Arbo (ur. ok. 850 – zm. 909) – margrabia Marchii Panońskiej od 871 roku do śmierci.

Aribo został następcą braci, Wilhelma II i Engelschalka I, którzy zginęli w czasie kampanii przeciw Państwu wielkomorawskiemu[1]. Aribo zawarł z władcą wielkomorawskim, Świętopełkiem I pokój. W 882 syn Engelschalka, Engelschalk II, wszczął przeciw władzy Aribo rebelię, domagając się władzy nad marchią. Aribo uzyskał poparcie cesarza, Karola Otyłego, w związku z tym Engelschalk zwrócił się o pomoc do Arnulfa z Karyntii. Po stronie Aribo w tej wojnie stanął także król wielkomorawski, Światopełk. Pokój zawarto w 884 roku, Aribo odniósł w wojnie zwycięstwo.

Aribo umocnił swoją pozycję na tyle, że po objęciu przez Arnulfa tronu cesarskiego w 887 roku utrzymał marchię w swoim ręku. W 893 roku Engelschalk II otrzymał część władzy nad marchią, pozostawał jednak pod zwierzchnictwem stryja[2].

Aribo stał się założycielem dynastii Aribonidów, który jednak utraciła szybko swe znaczenie i wymarła w początkach XII wieku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Reuter, Timothy. Germany in the Early Middle Ages 800–1056. New York: Longman, 1991.
  • MacLean, Simon. Kingship and Politics in the Late Ninth Century: Charles the Fat and the end of the Carolingian Empire. Cambridge University Press: 2003.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. MacLean pp 135–142 and Reuter 116.
  2. Reuter, 124.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]