Arkadiusz Gołębiewski
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 czerwca 1968 |
|---|---|
| Zawód |
operator, reżyser, producent, scenarzysta filmowy, dyrektor Festiwalu Filmowego Niepokorni, Niezłomni Wyklęci |
| Odznaczenia | |
  
| |
Arkadiusz Gołębiewski (ur. 12 czerwca 1968 w Ciechanowie) – polski operator, reżyser, producent i scenarzysta filmowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia w PWSFTViT w Łodzi na Wydziale Operatorskim i Realizacji TV[1]. Jako reżyser debiutował w 1998 roku w fabularyzowanym dokumencie „Jam jest Maryse Boticelise”, a jako autor zdjęć w 1999 roku w filmie fabularnym „4 w 1” w reż. Wenenty Nosul. Jego twórczość obejmuje przede wszystkim filmy dokumentalne. W swoich najnowszych obrazach skupia się na powojennej historii Polski.
Jest pomysłodawcą oraz twórcą Festiwalu Filmów Dokumentalnych „Niepokorni, Niezłomni, Wyklęci”, na którym prezentowane są filmy poruszające tematykę powojennej historii Polski. Pokazują one rolę polskiego podziemia i opozycji demokratycznej w walce z komunistycznym reżimem w latach 1944–1989[2].
Jest autorem projektu edukacyjnego przeznaczonego dla młodych adeptów sztuki filmowej „Nakręć dziadka komórką”, realizowanego w Polsce oraz zagranicą[3].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Reżyser[edytuj | edytuj kod]
- 2016: Alma Polaca, czyli polska dusza
- 2016: Kochankowie z lasu
- 2016: Pan Major „Łupaszka”
- 2015: Inka. Zachowałam się jak trzeba
- 2014: Dzieci kwatery „Ł”, Tropem wyklętych[4]
- 2013: Kwatera „Ł”
- 2012: Niepodległy, opowieść o Januszu Krupskim
- 2010: Generał Gryf. Robiłem dobrą robotę
- 2009: Duchem ciosany, Historia Kowalskich, Przystanek Gdańska
- 2008: Sny stracone, sny odzyskane
- 2007: Kapitan z Santa Klary, Wyżyj przez okno, Napo, czyli wariatka
- 2006: Rosyjska dusza
- 2005: Życie za życie, Rozbity kamień
Scenarzysta[edytuj | edytuj kod]
- 2016: Alma Polaca, czyli polska dusza
- 2016: Kochankowie z lasu
- 2016: Pan Major „Łupaszka”
- 2015: Inka. Zachowałam się, jak trzeba
- 2014: Dzieci kwatery „Ł”, Tropem wyklętych
- 2013: Kwatera „Ł”
- 2012: Niepodległy, opowieść o Januszu Krupskim
- 2010: Generał Gryf. Robiłem dobrą robotę
- 2009: Historia Kowalskich, Przystanek Gdańska
- 2008: Sny stracone, sny odzyskane
- 2007: Kapitan z Santa Klary, Wyżyj przez okno, Napo, czyli wariatka 2007
- 2005: Życie za życie, Rozbity kamień
- 2000: Mongolski ślad
Zdjęcia[edytuj | edytuj kod]
- 2016: Alma Polaca, czyli polska dusza
- 2016: Kochankowie z lasu
- 2016: Pan Major „Łupaszka”
- 2015: Inka. Zachowałam się, jak trzeba
- 2014: Dzieci kwatery „Ł”
- 2013: Kwatera „Ł”
- 2012: Niepodległy, opowieść o Januszu Krupskim
- 2011: Dies Luctus, Lista Pasażerów, Przebudzenie
- 2009: Duchem ciosany, Przystanek Gdańska
- 2008: Sny stracone, sny odzyskane
- 2007: Życie za życie, Kapitan z Santa Klary, Wyżyj przez okno, Napo, czyli wariatka
- 2006: Rosyjska dusza
- 2005: Życie za życie, Rozbity kamień 2005, Tyle dobra dookoła
- 2002: To tu to tam
- 2000: Mongolski ślad
- 1999: 4 w 1
Producent[edytuj | edytuj kod]
- 2016: Alma Polaca, czyli polska dusza
- 2016: Kochankowie z lasu
- 2016: Pan Major „Łupaszka”
- 2015: Inka. Zachowałam się, jak trzeba
- 2014: Dzieci kwatery „Ł”, Tropem wyklętych
- 2013: Kwatera „Ł”
- 2012: Dopóki żyję
- 2011: Lista pasażerów
- 2009: Duchem ciosany
- 2008: Sny stracone sny odzyskane
- 2007: Kapitan Santa Klary, Wyżyj przez okno, Napo, czyli wariatka 2007
- 2005: Życie za życie
Współpraca producencka[edytuj | edytuj kod]
- 2009: Historia Kowalskich, Przystanek Gdańska
- 2002: Ta tu to tam
- 1999: 4 w 1
Producent wykonawczy[edytuj | edytuj kod]
- 2009: Przystanek Gdańska
Realizacja[edytuj | edytuj kod]
- 2007: Życie za życie
Operator[edytuj | edytuj kod]
- 1999: A jednak olimpiada w Zakopanem
Współpraca operatorska[edytuj | edytuj kod]
- 2006: Cień Judasza
Opieka artystyczna[edytuj | edytuj kod]
- 2007: Na skrzydłach nadziei
Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2019)[5]
- Medal „Pro Patria” (2016)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi, Węgry (2020)[7]
- Nagroda im. Jacka Maziarskiego (2019)[8]
- Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2021)[9]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Arkadiusz Gołębiewski gościem Klubu Publicystyki Kulturalnej SDP. sdp.pl, 2014. [dostęp 2018-02-15].
- ↑ NASZ WYWIAD: Arkadiusz Gołębiewski, dyrektor IV festiwalu filmów dokumentalnych „Niepokorni, Niezłomni, Wyklęci” – Gdynia, 13-15 września.
- ↑ Warsztaty filmowe „Nagraj dziadka komórką”.
- ↑ „Na kwaterze „Ł” rodzi się nowa Polska”. Arkadiusz Gołębiewski po emisji filmu „Tropem Wyklętych” w TVP1.
- ↑ Twitter. Informacja na oficjalnym koncie filmowca.. twitter.com, 11 października 2019. [dostęp 2019-10-11].
- ↑ VIII edycja Festiwalu Filmowego Niepokorni Niezłomni Wyklęci - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych [online], kombatanci.gov.pl [dostęp 2023-12-03].
- ↑ Węgierski Złoty Krzyż Zasługi dla Arkadiusza Gołębiewskiego [online], wpolityce.pl [dostęp 2023-09-20] (pol.).
- ↑ Arkadiusz Gołębiewski laureatem Nagrody im. Jacka Maziarskiego. dzieje.pl, 22 lutego 2019. [dostęp 2019-07-31].
- ↑ Poznaliśmy laureatów Dorocznej Nagrody Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu. instytutksiazki.pl, 15 października 2021. [dostęp 2021-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-15)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Arkadiusz Gołębiewski. Filmweb.pl. [dostęp 2018-01-29].
- Arkadiusz Gołębiewski. Filmpolski.pl, 2017-11-12. [dostęp 2018-01-29].
Kategorie:
- Absolwenci Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi
- Laureaci Nagrody im. Jacka Maziarskiego
- Ludzie urodzeni w Ciechanowie
- Odznaczeni Medalem Pro Patria
- Odznaczeni Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości
- Polacy odznaczeni Krzyżem Zasługi (Węgry)
- Polscy operatorzy filmowi
- Polscy producenci filmowi
- Polscy reżyserzy filmowi
- Polscy scenarzyści filmowi
- Urodzeni w 1968