Armin Zöggeler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Armin Zoeggeler)
Armin Zöggeler
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1974
Merano

Klub

C. S. Carabinieri

Wzrost

181 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
złoto Salt Lake City 2002 Jedynki
złoto Turyn 2006 Jedynki
srebro Nagano 1998 Jedynki
brąz Lillehammer 1994 Jedynki
brąz Vancouver 2010 Jedynki
brąz Soczi 2014 Jedynki
Mistrzostwa świata
złoto Lillehammer 1995 Jedynki
złoto Königssee 1999 Jedynki
złoto Calgary 2001 Jedynki
złoto Sigulda 2003 Jedynki
złoto Park City 2005 Jedynki
złoto Cesana 2011 Jedynki
srebro Lillehammer 1995 Drużynowo
srebro Sankt Moritz 2000 Jedynki
srebro Innsbruck 2007 Jedynki
srebro Innsbruck 2007 Drużynowo
srebro Park City 2009 Jedynki
brąz Altenberg 1996 Drużynowo
brąz Innsbruck 1997 Drużynowo
brąz Nagano 2004 Drużynowo
brąz Park City 2005 Drużynowo
brąz Altenberg 2012 Jedynki
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Sigulda 1993 Jedynki
złoto Innsbruck 1994 Jedynki
srebro Sapporo 1992 Jedynki
Puchar Świata
Kryształowa kula
1997/1998
Kryształowa kula
1999/2000
Kryształowa kula
2000/2001
Kryształowa kula
2003/2004
Kryształowa kula
2005/2006
Kryształowa kula
2006/2007
Kryształowa kula
2007/2008
Kryształowa kula
2008/2009
Kryształowa kula
2009/2010
Kryształowa kula
2010/2011
srebro 2. miejsce
1994/1995
srebro 2. miejsce
1995/1996
srebro 2. miejsce
2001/2002
srebro 2. miejsce
2013/2014
brąz 3. miejsce
2002/2003
Strona internetowa

Armin Zöggeler (ur. 4 stycznia 1974 w Merano) – włoski saneczkarz, sześciokrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata i Europy, dziesięciokrotny zdobywca Pucharu Świata. Jeden z najbardziej utytułowanych zawodników w historii tego sportu[1][2][3].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Z zawodu żołnierz, zaliczał się do ścisłej czołówki światowej w saneczkarstwie na torach lodowych w konkurencji jedynek od połowy lat 90. Pierwszy sukces osiągnął w 1992 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Sapporo zdobył srebrny medal w jedynkach. W tej samej konkurencji zdobył też złote medale na MŚJ w Siguldzie w 1993 roku i rozgrywanych rok później MŚJ w Innsbrucku. W 1994 roku wystąpił też na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie sięgnął po brązowy medal, przegrywając jedynie z Niemcem Georgiem Hacklem i Austriakiem Markusem Prockiem. W 1998 roku, na igrzyskach w Nagano, reprezentant Włoch zajął drugie miejsce, rozdzielając na podium Hackla i jego rodaka, Jensa Müllera. Na dwóch kolejnych edycjach tej imprezy: ZIO w Salt Lake City (2002) i ZIO w Turynie (2006) zdobywał tytuł mistrza olimpijskiego. Najpierw wyprzedził Hackla i Procka), a następnie pokonał Rosjanina Alberta Diemczenkę i Łotysza Mārtiņša Rubenisa. Następnie wystąpił na igrzyskach w Vancouver w 2010 roku, gdzie wywalczył brązowy medal, przegrywając z Niemcami – Felixem Lochem i Davidem Möllerem. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, ponownie zajmując trzecie miejsce, za Lochem i Albertem Diemczenko. Tym samym został pierwszym w historii sportowcem, którzy zdobył medale na sześciu igrzyskach olimpijskich z rzędu[4]. Na tych samych igrzyskach zajął także piąte miejsce w konkurencji drużynowej.

Ma na koncie sześć tytułów mistrza świata w jedynkach, wywalczonych na MŚ w Lillehammer (1995), MŚ w Königssee (1999), MŚ w Calgary (2001), MŚ w Siguldzie (2003), MŚ w Park City (2005) oraz MŚ w Cesanie (2011). Zdobył również pięć medali srebrnych: w drużynie na MŚ w Lillehammer (1995), jedynkach na MŚ w Sankt Moritz (2000), jedynkach i drużynie na MŚ w Innsbrucku (2007) oraz jedynkach na MŚ w Park City (2009) i pięć brązowych: w drużynie na MŚ w Altenbergu (1996), MŚ w Innsbrucku (1997), MŚ w Nagano (2004) i MŚ w Park City (2005) oraz w jedynkach na MŚ w Altenbergu (2012). Zöggeler jest również wielokrotnym medalistą mistrzostw Europy, przy czym zwyciężał w drużynie na ME w Königssee (1994) oraz jedynkach na ME w Oberhofie (2004), ME w Cesanie (2008) i ME w Siguldzie (2014).

Po Puchar Świata sięgał dziesięciokrotnie, w sezonach 1997/1998, 1999/2000, 2000/2001, 2003/2004, 2005/2006, 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009, 2009/2010 i 2010/2011. Łącznie 103 razy stawał na podium zawodów tego cyklu w rywalizacji jedynek, z czego 57 razy zwyciężał. Są to rekordy tych zawodów (drugie miejsce w klasyfikacji miejsc na podium zajmuje Markus Prock z wynikiem 73 podiów, a w klasyfikacji zwycięstw drugi jest Hackl z wynikiem 33 triumfów).

W 2002 roku został odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej[5]. W 2011 roku został wybrany sportowcem roku we Włoszech, był też ośmiokrotnie wybierany sportowcem roku w Tyrolu Południowym[6].

Podczas igrzysk w Soczi Zöggeler był chorążym reprezentacji Włoch[7].

Po sezonie 2013/2014 Włoch zakończył karierę sportową[8].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce Jedynki Sztafeta
1994 Lillehammer 3. nie rozgrywano
1998 Nagano 2. nie rozgrywano
2002 Salt Lake City 1. nie rozgrywano
2006 Turyn 1. nie rozgrywano
2010 Vancouver 3. nie rozgrywano
2014 Soczi 3. 5.

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
1994/1995 2.
1995/1996 2.
1997/1998 1.
1998/1999 7.
1999/2000 1.
2000/2001 1.
2001/2002 2.
2002/2003 3.
2003/2004 1.
2004/2005 5.
2005/2006 1.
2006/2007 1.
2007/2008 1.
2008/2009 1.
2009/2010 1.
2010/2011 1.
2011/2012 4.
2012/2013 4.
2013/2014 2.

Zbiorcze zestawienie podium w zawodach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Lokata Jedynki Sztafeta mieszana Razem
1. miejsce 57 2 59
2. miejsce 26 7 33
3. miejsce 20 7 27
Razem 103 16 119

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]