Arteriografia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arteriografia tętnic mózgowia. Obraz uzyskany po iniekcji środka kontrastującego do tętnicy kręgowej lewej.
Jednokanałowy cewnik donaczyniowy.

Arteriografia – diagnostyczne badanie radiologiczne, którego zadaniem jest obrazowanie światła naczyń tętniczych.

Do tętnicy, najczęściej tętnicy udowej lub tętnicy ramiennej wprowadza się cewnik naczyniowy, przez który do krwi wstrzykuje się rozpuszczalny w wodzie środek kontrastowy, który dociera do regionu organizmu podlegającego badaniu, a następnie wykonuje się serię zdjęć rentgenowskich. Pozwala to na uwidocznienie naczyń, ich odgałęzień i zmian chorobowych w nich występujących. Niekiedy w trakcie badania wykonuje się zabieg angioplastyki lub implantacji stentu w miejscu zmiany chorobowej[potrzebny przypis].

Najczęściej wykonuje się arteriografię aorty, tętnic nerkowych, naczyń mózgowych i tętnic wieńcowych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kevin Walsh, David Darby: Neuropsychologia kliniczna. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2014, s. 81-82. ISBN 978-83-7489-540-8.