Artur Ekert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 15:06, 18 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Artur Konrad Ekert
{{{alt grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

19 września 1961
Wrocław

Zawód, zajęcie

fizyk

Narodowość

 Polska
 Brytyjska

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński
Uniwersytet Oksfordzki

Uczelnia

Uniwersytet Oksfordzki
Narodowy Uniwersytet Singapuru

Odznaczenia
Medale Maxwella (1995)
Medale Hughesa (2007)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Artur Ekert (ur. 19 września 1961 we Wrocławiu) – fizyk prowadzący badania w zakresie podstaw mechaniki kwantowej oraz kwantowego przetwarzania informacji. Obecnie zajmuje on stanowiska profesora fizyki kwantowej na wydziale Matematyki Uniwersytetu Oksfordzkiego a także profesora honorowego Lee Kong Chian (Lee Kong Chian Centennial Professor)[1] na Narodowym Uniwersytecie Singapuru oraz dyrektora Centrum Technologii Kwantowych[2] działającego w ramach tego uniwersytetu.

Edukacja i kariera naukowa

Artur Ekert ukończył studia z zakresu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Uniwersytecie Oksfordzkim. W latach 1987-1991 był doktorantem w Wolfson College, gdzie odbywał studia pod kierunkiem Davida Deutscha oraz Keitha Burnetta. W swojej rozprawie doktorskiej[3] pokazał jak splątanie może zostać wykorzystane do kwantowej dystrybucji klucza z zapewnieniem pełnego bezpieczeństwa przesyłania informacji.

Po ukończeniu studiów doktorskich Artur Ekert pracował w latach 1991-1994 na stanowisku Junior Research Fellow, a od 1994 jako Research Fellow, w Merton College na Uniwersytecie Oksfordzkim. W okresie tym był założycielem pierwszej grupy badawczej, przekształconej później w Centre for Quantum Computation[4], zajmującej się kryptografią kwantową oraz kwantowym przetwarzaniem informacji. Grupa ta została utworzona w ramach Clarendon Laboratory na Uniwersytecie Oksfordzkim[5].

W latach 1998-2002 pracował jako profesor fizyki na Uniwersytecie Oksfordzkim i jako Fellow oraz Tutor in Physics w Keble College. W latach 1993-2000 zajmował także pozycję Howe Fellow w Royal Society.

W latach 2002-2007 zajmował stanowisko Leigh-Trapnell Professor of Quantum Physics na Wydziale Matematyki Stosowanej i Fizyki Teoretycznej[6] oraz stanowisko Professorial Fellow w King's College na Uniwersytecie w Cambridge. W okresie tym prowadzona przez niego grupa badawcza Centre for Quantum Computation działa w ramach Uniwersytetu w Cambridge. Obecnie badanie w zakresie informatyki kwantowej na Uniwersytecie w Cambridge prowadzone są w ramach grupy Centre for Quantum Information and Foundations[7].

Od roku 2007 Artur Ekert zajmuje stanowisko profesora fizyki kwantowej[8] w Instytucie Matematyki Uniwersytetu Oksfordzkiego. Również od 2007 zajmuje stanowisko profesora honorowego Lee Kong Chian (Lee Kong Chian Centennial Professor)[1] na Narodowym Uniwersytecie Singapuru.

Wyróżnienia

Za swoją pracę nad wykorzystaniem splątania w kryptografii Artur Ekert został nagrodzony w 1995 roku Medalem Maxwella przyznawanym przez Institute of Physics a w roku 2007 Medalem Hughesa przyznawanym przez Royal Society. Artur Ekert jest również jako uczestnik projektu IST-QuComm współlaureatem Nagrody Kartezjusza za rok 2004 przyznawanej przez Unię Europejską za wybitne osiągnięcia w zakresie nauki i technologii będące rezultatem badań międzynarodowych na poziomie europejskim.

Zainteresowania naukowe

Zainteresowania naukowe Artura Ekerta obejmują dziedzinę przetwarzania informacji w systemach kwantowo-mechanicznych, ze szczególnym uwzględnieniem kryptografii i obliczeń kwantowych.

W swojej pracy z 1991[9] roku wprowadził on, bazując na nierównościach Bella, oparty o splątanie protokół kwantowej dystrybucji klucza. Eksperymentalna realizacja zaproponowanego protokołu została wykonana w 1992[10] przy współpracy naukowców z Defence Research Agency. Jednocześnie wprowadził pojęcia spontanicznego parametrycznego obniżenia częstości, kodowania fazy oraz interferometrii kwantowej do słownika kryptografii.

Ekert jako pierwszy rozwinął koncepcję dowodu bezpieczeństwa opartego na puryfikacji splątania. Wniósł także pionierski wkład zarówno w zakresie aspektów teoretycznych obliczeń kwantowych, jak i propozycji ich realizacji eksperymentalnych. W tej dziedzinie udowodnił, że prawie każda kwantowa bramka logiczna działająca na dwóch qubitach jest uniwersalna[11]. Zaproponował on również jedne z pierwszych realistycznych implementacji obliczeń kwantowych – przy wykorzystaniu indukowanego oddziaływania dipol-dipol w sterowanym optycznie układzie kropek kwantowych oraz przy wykorzystaniu interferometrii Ramseya[12]. Wprowadził również bardziej stabilne geometryczne kwantowe bramki logiczne[13] oraz zaproponował wolne od szumów kodowanie[14], które obecnie znane jest jako podprzestrzenie wolne od dekoherencji.

Inne ważne prace Ekerta dotyczą wymiany stanów kwantowych, szacowaniem optymalnych stanów kwantowych oraz transferem stanów kwantowych. Jest on również znany z prac nad połączeniem pojęcia dowodów matematycznych oraz praw fizyki, jak również z popularnonaukowych publikacji z dziedziny historii nauki[15].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Centenial jest referencją do 100 lat istnienia Uniwersytetu w Singapurze, i z tej okazji uniwersytet ufundował kilka honorowych tytułów profesorskich.
  2. ↑ Message from CQT Director Artur Ekert, http://www.quantumlah.org/people/director.php [Dostęp 21/02/2012]
  3. ↑ Artur K. Ekert, Correlations in Quantum Optics, Praca doktorska, Oxford, 1991.
  4. ↑ Strona grupy Centre for Quantum Computation, http://www.qubit.org/ [Dostęp 22.02.2012].
  5. ↑ Informacje na temat Centre for Quantum Computation i Clarendon Laboratory, http://qubit.org/about-us/clarendon-laboratory.html [Dostęp 22.02.2012]
  6. ↑ Department of Applied Mathematics and Theoretical Physics (DAMPT), http://www.damtp.cam.ac.uk/ [Dostęp 22.02.2012].
  7. ↑ Strona grupy Centre for Quantum Information and Foundations, http://www.qi.damtp.cam.ac.uk/ [Dostęp 22.02.2012]
  8. ↑ Professor Artur Ekert, Mathematical Institute, University of Oxford, http://www.maths.ox.ac.uk/contact/details/ekert [Dostęp 27.02.2012]
  9. ↑ Artur K. Ekert, Quantum cryptography based on Bell’s theorem, „Physical Review Letters”, 67 (6), 1991, s. 661–663, DOI: 10.1103/PhysRevLett.67.661.
  10. ↑ Artur K. Ekert i inni, Practical quantum cryptography based on two-photon interferometry, „Physical Review Letters”, 69 (9), 1992, s. 1293–1295, DOI: 10.1103/PhysRevLett.69.1293.
  11. ↑ D. Deutsch, A. Barenco, A. Ekert, Universality in Quantum Computation, „Proceedings of The Royal Socety A”, 449 (1937), 1995, s. 669-677, DOI: 10.1098/rspa.1995.0065, arXiv:quant-ph/9505018 (ang.).
  12. ↑ Adriano Barenco i inni, Conditional Quantum Dynamics and Logic Gates, „Physical Review Letters”, 74 (20), American Physical Society, 1995, s. 4083–4086, DOI: 10.1103/PhysRevLett.74.4083, arXiv:quant-ph/9503017 (ang.).
  13. ↑ Jonathan A. Jones i inni, Geometric quantum computation using nuclear magnetic resonance, „Nature”, 403 (6772), 2000, s. 869–871, DOI: 10.1038/35002528.
  14. ↑ G. Massimo Palma, Kalle-Antti Suominen, Artur K. Ekert, Quantum computers and dissipation, „Proceedings of The Royal Society A”, 452 (1946), 1996, s. 567-584, DOI: 10.1098/rspa.1996.0029, arXiv:quant-ph/9702001 (ang.).
  15. ↑ Artur Ekert, Complex and Unpredictable Cardano, „International Journal of Theoretical Physics”, 47 (8), 2008, s. 2101-2119, DOI: 10.1007/s10773-008-9775-1, arXiv:0806.0485 [physics.hist-ph] (ang.).

Linki zewnętrzne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Artur_Ekert&oldid=51730691”