Artur Górski (oficer)

Artur Górski
	pułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko	Artur Włodzimierz Górski
Data i miejsce urodzenia	13 września 1879 ; Pinsków
Data śmierci	1939
	Przebieg służby
Lata służby	1901–1929
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	2 Pułk Inżynieryjny; 1 Pułk Inżynieryjny; 2 Pułk Saperów Kaniowskich; 7 Pułk Saperów Wielkopolskich; 29 Pułk Strzelców Kaniowskich; 6 Brygada Ochrony Pogranicza
Stanowiska	dowódca kompanii saperów na Froncie Rumuńskim; dowódca 2 Pułku Inżynieryjnego w II Korpusie Polskim na wschodzie, dowódca 1 Pułku Inżynieryjnego, szef inżynierii i saperów Frontu Litewsko-Białoruskiego; szef inżynierii i saperów Frontu Północnego; dowódca 2 Pułku Saperów Kaniowskich; dowódca 7 Pułku Saperów Wielkopolskich; dowódca 29 Pułku Strzelców Kaniowskich; dowódca 6 Brygady Korpusu Ochrony Pogranicza
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska; I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Artur Włodzimierz Górski (ur. 13 września 1879 w majątku Pinsków na Ziemi Radomskiej, zm. 1939) – pułkownik saperów i piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Artur Włodzimierz Górski syn powstańca z 1863, ukończył gimnazjum w Radomiu, wykształcenie politechniczne otrzymał w Warszawie, a wojskowe w Kijowie.

W latach 1901–1905 brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej^[1]. Od 1914 r. dowodził kompanią saperów, walczącą m.in. na Froncie Rumuńskim. 11 maja 1918 r. został dowódcą 2 pułku inżynieryjnego w II Korpusie Polskim na Wschodzie, dowodził pułkiem podczas bitwy pod Kaniowem.

Od 11 listopada 1918 r. znajdował się w szeregach Wojska Polskiego; został przydzielony do 1 pułku inżynieryjnego^[2]. Dowodził od 20 listopada 1918 roku II batalionem saperów^[3], przemianowanym na III batalion saperów. W styczniu 1919 został tymczasowym dowódcą 1 pułku inżynieryjnego^[4] za ppłk. Jana Skorynę. Od kwietnia 1919 r. był szefem inżynierii i saperów w dowództwach Frontu Litewsko-Białoruskiego, 4 Armii i Frontu Północno-Wschodniego. W przededniu Bitwy Warszawskiej 1920 r. dowodził grupą saperską, która fortyfikowała Węgrów i Dęblin. Następnie od sierpnia 1920 r. pełnił stanowisko szefa inżynierii i saperów: Frontu Północnego, a od listopada 1920 do lutego 1921 r. w 3 Armii w Grodnie i w dowództwie 3 Dywizji Piechoty Legionów w Święcianach.

W maju 1921 r. wraz z prawie całym swoim sztabem przybył do Dęblina z jego składu i batalionu zapasowego nr 2 sformował dowództwo 2 pułku saperów. Od czerwca 1921 do końca 1922 r. był dowódcą 2 pułku Saperów Kaniowskich w Puławach. Następnie dowodził 7 pułkiem Saperów Wielkopolskich w Poznaniu^[5], gdzie współtworzył Wojskowy Klub Wioślarski w Poznaniu^[6]. 29 grudnia 1925 roku ogłoszono jego przeniesienie do 29 pułku Strzelców Kaniowskich w Kaliszu^[7]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty. 11 czerwca 1927 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i mianowany dowódcą 6 Brygady Ochrony Pogranicza w Wilnie^[8]. W lutym 1929 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy brygady, a z dniem 30 września tego przeniesiony w stan spoczynku^[9]. Po zwolnieniu z wojska został administratorem dóbr Zawieprzańskich (Korczewia. Miednika Międzyleskiego) Krystyna Ostrowskiego.

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Chełm z przydziałem mobilizacyjnym do Korpusu Oficerów Piechoty. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny^[10]. Zginął we wrześniu 1939 roku w niewyjaśnionych okolicznościach (być może podczas bombardowania Lublina lub przez omyłkę z ręki polskich żołnierzy, gdy rozmawiał z Niemcami w majątku Jawidz^[11]). Spoczywa na cmentarzu w Kijanach.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

kapitan – ze starszeństwem z dniem 7 listopada 1918^[12]
major – 1920 ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920^[13]
pułkownik – 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[14]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5005 (1922)^[15]
Krzyż Niepodległości (9 października 1933)^[16]
Krzyż Walecznych (dwukrotnie: 1921 i 1922)^[17]^[18]
Złoty Krzyż Zasługi (30 grudnia 1924)^[19]^[20]
Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”) (1922)^[21]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ "Wojska inżynieryjno-saperskie na terenie Wielkopolski 1918–1939", s. 69.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 6 z 27 listopada 1918, s. 68.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 49 z 6 maja 1919, s. 1156.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 9 z 28 stycznia 1919, s. 241.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 47 z 25 listopada 1922.
↑ Wojskowy Klub Wioślarski Poznań, Sport Wodny, 1930 Nr 3, str. 87, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2024-01-24]
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 138 z 29 grudnia 1925 roku, s. 749.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 171.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 73.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 872.
↑ Włodzimierz Becker, Poznańscy saperzy 1919–1939, wyd. Instytut im. gen. Stefana Grota-Roweckiego w Lesznie, Poznań, 2016, s.67, ISBN 978-83-61960-28-7.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 6 z 27 listopada 1918, s. 61.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 30 z 11 sierpnia 1920, s. 689.
↑ Rocznik Oficerski 1924, s. 905.
↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 112
↑ M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ „Na wniosek gen. br. Hallera Józefa za męstwo i odwagę wykazane w bitwie Kaniowskiej w składzie b. II Korpusu Wschodniego w dniu 11.5.18 r.”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2098 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1670)
↑ Rozporządzenie Kierownika M.S.Wojsk. L. 8449 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 252)
↑ M.P. z 1925 r. nr 5, poz. 17 „w uznaniu zasług położonych przy akcji ratowniczej w czasie powodzi w 1924 r.”
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 9 z 24 stycznia 1925
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 9 z 14 stycznia 1922 s. 268.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
„Wojska inżynieryjno-saperskie na terenie Wielkopolski 1918–1939", Leszno – Poznań 2011, wyd. Instytut im. gen. Stefana Grota Roweckiego, ISBN 978-83-61960-10-2.
„Dziennik Rozkazów Wojskowych” nr 6 z 27 listopada 1918, nr 9 z 28 stycznia 1919, nr 46 z 6 maja 1919, nr 42 z 24 grudnia 1921.

[1] "Wojska inżynieryjno-saperskie na terenie Wielkopolski 1918–1939", s. 69.

[2] Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 6 z 27 listopada 1918, s. 68.

[3] Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 49 z 6 maja 1919, s. 1156.

[4] Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 9 z 28 stycznia 1919, s. 241.

[5] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 47 z 25 listopada 1922.

[6] Wojskowy Klub Wioślarski Poznań, Sport Wodny, 1930 Nr 3, str. 87, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2024-01-24]

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_138_z_29_grudnia_1925_roku,_s._749-7] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 138 z 29 grudnia 1925 roku, s. 749.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_16_z_11_czerwca_1927_roku,_s._171-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 171.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_4_z_14_lutego_1929_roku,_s._73-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 73.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934323,_872-10] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 872.

[beck-11] Włodzimierz Becker, Poznańscy saperzy 1919–1939, wyd. Instytut im. gen. Stefana Grota-Roweckiego w Lesznie, Poznań, 2016, s.67, ISBN 978-83-61960-28-7.

[12] Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 6 z 27 listopada 1918, s. 61.

[13] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 30 z 11 sierpnia 1920, s. 689.

[14] Rocznik Oficerski 1924, s. 905.

[15] Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 112

[16] M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[17] „Na wniosek gen. br. Hallera Józefa za męstwo i odwagę wykazane w bitwie Kaniowskiej w składzie b. II Korpusu Wschodniego w dniu 11.5.18 r.”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2098 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1670)

[18] Rozporządzenie Kierownika M.S.Wojsk. L. 8449 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 252)

[19] M.P. z 1925 r. nr 5, poz. 17 „w uznaniu zasług położonych przy akcji ratowniczej w czasie powodzi w 1924 r.”

[20] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 9 z 24 stycznia 1925

[21] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 9 z 14 stycznia 1922 s. 268.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]