Złotnica żółta

Złotnica żółta
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	szparagowce
Rodzina	żółtakowate
Podrodzina	złotogłowowe
Rodzaj	złotnica
Gatunek	złotnica żółta
	Nazwa systematyczna
	Asphodeline lutea (L.) Rchb.; Fl. Germ. Excurs. 116 1830.
Synonimy
	Asphodelus luteus L.; Asphodelus sibiricus Schult. & Schult.f. luteus; Dorydium luteum (L.) Salisb;
	Asphodelus luteus L.; Asphodelus sibiricus Schult. & Schult.f. luteus; Dorydium luteum (L.) Salisb;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Złotnica żółta (Asphodeline lutea (L.) Rchb) – gatunek roślin należący do rodziny żółtakowatych (Xanthorrhoeaceae). W naturze występuje w Afryce Północnej (Algieria, Tunezja), wschodnich i południowo-wschodnich rejonach Europy (Albania, Bułgaria, Jugosławia, Rumunia,Grecja, Włochy i Ukraina (Krym), oraz na Kaukazie (Armenia i Gruzja) i w Azji Zachodniej (Cypr, Izrael, Jordania, Liban, Turcja). Ponadto jest uprawiany w wielu krajach świata^[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga: Wzniesiona, prosta, sztywna, o wysokości wraz z kwiatostanem do 1,5 m, zazwyczaj jednak dużo niższa. Wyrasta dopiero w okresie kwitnienia rośliny, jako pęd kwiatowy^[5]
Liście: Wąskie, połyskujące, mieczowate, podobne do liści traw^[5].
Kwiaty: Zebrane w duży kwiatostan na szczycie łodygi. Pojedyncze kwiaty mają gwiazdkowaty kształt i szerokość do 30 mm^[5]. Kwitnie w maju i czerwcu^[6].
Korzenie: Grube, mięsiste.
Owoce: Kuliste, zawierające trójkanciaste, czarne nasiona^[6].

Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]

Jest uprawiana jako roślina ozdobna. Strefy mrozoodporności 6-10. W Polsce wskazane jest okrywanie jej na zimę^[6]. Jest łatwa w uprawie. Nie ma specjalnych wymagań co do ziemi, wystarcza jej zwykła ziemia ogrodowa. Najlepsze jest stanowisko w pełnym słońcu. Przed kwitnieniem wymaga obfitego podlewania. Rozmnaża się przez nasiona, lub przez podział (najlepiej późną jesienią, lub wczesną wiosną). Przy dzieleniu roślin należy uważać, by nie uszkodzić korzeni (mogą gnić)^[5]. Zalecana gęstość: 6-11 roślin na 1m²^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-09] (ang.).
↑ ^a ^b The Plant List. [dostęp 2012-05-06].
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].
↑ ^a ^b ^c ^d GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
↑ ^a ^b ^c ^d Martin Haberer: Wielki atlas roślin ogrodowych i pokojowych. Warszawa: Oficyna Wyd. Delta. ISBN 978-83-7175-623-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-09] (ang.).

[TPL-3] The Plant List. [dostęp 2012-05-06].

[grin-4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].

[E-5] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[Haberer-6] Martin Haberer: Wielki atlas roślin ogrodowych i pokojowych. Warszawa: Oficyna Wyd. Delta. ISBN 978-83-7175-623-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]