Aster nowoangielski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Aster amerykański)
Aster nowoangielski
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

Symphyotrichum

Gatunek

aster nowoangielski

Nazwa systematyczna
Symphyotrichum novae-angliae (L.) G. L. Nesom
Phytologia 77:287. 1995
Synonimy
  • Aster novae-angliae L.[3]

Aster nowoangielski (Symphyotrichum novae-angliae[4]) – gatunek byliny należący do rodziny astrowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej (wschodnie i środkowe stany USA)[3]. Uprawiany jako roślina ozdobna. Dziczeje, w Polsce (kenofit).

Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Dawniej zaliczany był do rodzaju aster jako Aster novae-angliae L. Według nowszych ujęć taksonomicznych przeniesiony został do rodzaju Symphyotrichum i obecnie ma nazwę Symphyotrichum novae-angliae[3]. Nie utworzono nowej nazwy polskiej i nadal nazywany jest astrem nowoangielskim lub astrem amerykańskim.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Koszyczki
Łodyga i liście
Łodyga
Sztywna, wzniesiona, wysokość do 1,5 m, kutnerowato owłosiona.
Liście
Wąskolancetowate.
Kwiaty
Koszyczki zebrane w szczytowe baldachogroniaste kwiatostany. Kwiaty języczkowe różnobarwne, kwiaty rurkowate żółte.

Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]

Jest uprawiany jako roślina ozdobna w licznych odmianach ozdobnych w różnych kolorach. Odmiany te wytwarzają duże i ciężkie koszyczki kwiatowe, roślina wymaga więc w okresie kwitnienia podparcia[5]. Wśród późno kwitnących odmian występują m.in. 'Harrington Pink' o czysto różowych kwiatach (odmiana odporna na mączniaka), 'September Ruby' o jasnoczerwonych kwiatach. Rośliny w Polsce w pełni mrozoodporne (strefy mrozoodporności 4-9)[5]. Wymagają żyznej gleby i pełnego słońca.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. a b c Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-06-15].
  4. Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105. 
  5. a b Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.