Ślepiec Jordana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Astyanax jordani)
Ślepiec Jordana
Astyanax jordani[1]
(Hubbs & Innes, 1936)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

kąsaczokształtne

Rodzina

kąsaczowate

Rodzaj

Astyanax

Gatunek

ślepiec Jordana

Synonimy
  • Anoptichthys antrobius Álvarez, 1946
  • Anoptichthys hubbsi Álvarez, 1947
  • Anoptichthys jordani Hubbs & Innes, 1936
  • Astyanax mexicanus jordani (Hubbs & Innes, 1936)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Ślepiec Jordana[3], śleporyb[4], śleporyb Jordana[4] (Astyanax jordani) – endemiczny gatunek słodkowodnej ryby z rodzaju Astyanax należący do rodziny kąsaczowatych (Characidae). Bywa hodowany w akwariach domowych.

Sprowadzony do Europy w 1951 roku, gdzie nie zdobył dużej popularności ze względu na wymagania hodowlane wiążące się z warunkami w jakich przebywają w naturze.

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Ameryka Środkowa. Zamieszkują meksykańskie podziemne cieki wodne i jaskinie w stanie San Luis Potosí, gdzie nie dociera światło słoneczne.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Są ślepe, ciało o barwie biało-różowym pokryte połyskującymi łuskami. Dorastają do 8-10 cm długości.

Dymorfizm płciowy[edytuj | edytuj kod]

Samica bardziej krępa i okrągła w partii brzusznej i bardziej bledsza.

Warunki w akwarium[edytuj | edytuj kod]

Zalecane warunki w akwarium
Zbiornik mały lub średni
Temperatura wody 18-22°C
Twardość wody 6-8°n
Skala pH 6,5-7
Pokarm żywy (doniczkowce, rozwielitki, rureczniki) i suszony
Uwagi

Wymagania hodowlane[edytuj | edytuj kod]

Zbiornik należy przyciemnić dla oddania naturalnego wyglądu w jakim w naturze znajdują się te ryby. W jasno oświetlonym, momo, że są ślepe wykazują większą nerwowość. W wystroju powinno się zapewnić im otoczenie bez roślinności, wśród roślin tracą orientację.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Do tarła przystępuje parka lub też odbywa się ono w grupie kilku sztuk w temperaturze dużo wyższej od tej, w której przebywają. Powinno się ono odbyć w zbiorniku większym. Charakterystyczną cechą tarła jest bardzo duża ilość ikry oraz duża objętość mleczka wydzielanego przez samce. Nadmiar mleczka może powodować procesy gnilne powodujące psucie się złożonej ikry. Złożoną ikrę tarlaki mogą zjadać, z tego powodu należy wyłożyć dno zbiornika siatką lub drobnym żwirem a po tarle dorosłe należy odłowić.

Ikra rozwija się szybko, już po dobie wykluwa się narybek by po dwóch dniach rozpocząć swobodne poruszanie się w zbiorniku. Młode ryby rodzą się z wykształconymi oczami. Z czasem ich organ wzroku zanika. Pokarmem dla narybku w pierwszych dniach życia są wymoczki (orzęski), doniczkowce i drobny plankton. Już po 4 miesiącach młoda ryba jest gotowa do rozmnażania.

Uwaga
Wśród młodych ryb może dojść do selektywnego kanibalizmu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Astyanax jordani, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Astyanax jordani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Nazewnictwo ryb egzotycznych, AKWARIUM, Nr 1-2/70 (występuje pod synonimiczną nazwą Anoptichthys jordani)
  4. a b Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973 (występuje pod synonimiczną nazwą łacińską Anoptichthys jordani )

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]