Ataulf
| |
| Król Wizygotów | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia |
ok. 355 |
| Data śmierci | |
| Żona | |
| Dzieci |
Teodozjusz |
Ataulf (ur. ok. 355, zm. 24 września 415) – władca Wizygotów z rodu Baltów, wybrany po śmierci swego szwagra Alaryka I w roku 410.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W roku 411 roku poprowadził Gotów z Italii do Galii, gdzie najpierw był sprzymierzeńcem, a później przeciwnikiem uzurpatora Jowinusa. Pod koniec 413 doszło do walk pomiędzy Ataulfem a cesarzem zachodniorzymskim Honoriuszem, po których Wizygoci osiedlili się w południowo-zachodniej Galii w okolicy Narbony. W styczniu 414 roku pojął za żonę uprowadzoną z Rzymu w 410 r. córkę cesarza Teodozjusza I i siostrę Honoriusza, Gallę Placydię. Miał z nią syna, Teodozjusza, zmarłego w niemowlęctwie. Samozwańczo „przywrócił” godność cesarską Attalusowi (w 409 r. Alarykowi, podczas oblężenia Rzymu, udało się nakłonić senat do wyboru własnego cesarza Pryskusa Attalusa, jednak ten już w lipcu 410 został zdetronizowany, następnie został przez Gotów uprowadzony wraz z Gallą Placydią). Poza nielicznymi walkami, rzymskim sposobem na Wizygotów, z którymi nie doszło do żadnego formalnego porozumienia, była blokada lądowo-morska, w jej wyniku wiosną 415 roku w Narbonie skończyły się zapasy żywności i Ataulf zmuszony był do wycofania się do Hiszpanii. W roku 415 został zamordowany przez swego następcę Sigeryka.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Peter Heather, Upadek Cesarstwa Rzymskiego, Poznań 2012.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Otto Seeck: Athaulfus. W: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,2, Stuttgart 1896, Sp. 1939–1941.