Augustowo (województwo podlaskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augustowo
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

bielski

Gmina

Bielsk Podlaski

Sołectwo

Augustowo[2]

Wysokość

144–151 m n.p.m.

Liczba ludności (2009)

520[3]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

17-100[4]

Tablice rejestracyjne

BBI

SIMC

0023248[5]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Bielsk Podlaski
Mapa konturowa gminy wiejskiej Bielsk Podlaski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Augustowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Augustowo”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Augustowo”
Położenie na mapie powiatu bielskiego
Mapa konturowa powiatu bielskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Augustowo”
Ziemia52°46′26″N 23°07′48″E/52,773889 23,130000[1]

Augustowowieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski[5][6].

Integralne części wsi Augustowo[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0023254 Na Brańskiej kolonia

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nazwę Augustowo wymienia po raz pierwszy „Lustracja województwa podlaskiego” z 1576 roku. Prawdopodobnie nadana została na cześć króla Augusta II Augusta. Pomyślny rozwój wsi w XVI i pierwszej połowie XVII wieku przerywały wojny szwedzkie. Wiek XVIII przyniósł ponowne ożywienie w życiu społecznym i gospodarczym. W 1779 roku we wsi było 106 zasiedlonych domów. Było przedmieściem Bielska położonym w starostwie bielskim w II połowie XVII wieku[7], Augustow był położony w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku[8].

W 1915 roku w okolicach wsi miała miejsce bitwa pomiędzy wojskami rosyjskimi i niemieckimi. Polegli żołnierze pochowani zostali na cmentarzu wojennym o powierzchni 0,3 ha położonym nieopodal cerkwi[9]. Lata I wojny światowej przeżyli nieliczni mieszkańcy – zaledwie 10 rodzin.

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności, przeprowadzonego w 1921 r., wieś liczyła 59 domostw, które zamieszkiwało 387 osób (188 kobiet i 199 mężczyzn). Niemal wszyscy mieszkańcy Augustowa, w liczbie 385 osób, zadeklarowali wyznanie prawosławne, pozostałe 2 osoby podały wyznanie rzymskokatolickie. Podział religijny mieszkańców Augustowa nakładał się na ich strukturą etniczną, gdyż 385 mieszkańców podało białoruską przynależność narodową, a pozostałych 2 polską. W okresie międzywojennym miejscowość znajdowała się w gminie Wyszki[10].

Okupację niemiecką Augustowa zakończyło 30 lipca 1944 roku zajęcie miejscowości przez wojska 61 Armii 1 Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej[11].

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Augustowo, po jej zniesieniu w gromadzie Bielsk Podlaski. W latach 1952–1954 miejscowość była siedzibą gminy Augustowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Religia[edytuj | edytuj kod]

Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Jana Teologa w Augustowie, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Bielsku Podlaskim[12].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Urodzeni w Augustowie[edytuj | edytuj kod]

Uroczysko Borowiska[edytuj | edytuj kod]

Uroczysko jest położone w lesie, około 2,5 kilometra na południowy zachód od granic wsi. W pobliżu znajdują się źródła strugi Lubki będącej dopływem rzeki Białej. W obrębie Borowisk znajduje się cmentarz prawosławny z kaplicą pod wezwaniem św. Pantelejmona, wzniesioną w 1992 w miejscu dawnej cerkwi. Kaplica podlega augustowskiej parafii prawosławnej św. Jana Teologa[14].

Zespół Szkół w Augustowie
Kaplica św. Pantelejmona na uroczysku Borowiska
Cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej


Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 1086
  2. Wykaz sołectw i sołtysów w gminie Bielsk Podlaski. Urząd Gminy Bielsk Podlaski. [dostęp 2013-04-17].
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 8 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Anna Laszuk, Zaścianki i królewszczyzny : struktura własności ziemskiej w województwie podlaskim w drugiej połowie XVII wieku, Warszawa 1998, s. 116.
  8. Karol de Perthées , Mappa Szczegulna Woiewodztwa Podlaskiego, 1795
  9. Andrzej Michałowski, Alicja Sulimierska, Elżbieta Baniukiewicz: Studia i Materiały. Wykaz zabytkowych cmentarzy w Polsce. Województwo Białostockie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury, 1996, s. 12–13.
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 17: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 35 (26).
  11. Dolata 1971 ↓, s. 347.
  12. BIELSK PODLASKI – Bazylika Mniejsza – Parafia Narodzenia NMP i św. Mikołaja | Diecezja Drohiczyńska [online], drohiczynska.pl [dostęp 2021-01-27] (pol.).
  13. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  14. Serwis Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
  • Kalendarz prawosławny na 2008 rok, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171