Auto Union D
| |||
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie |
rama rurowa | ||
| Zawieszenie przednie |
niezależne z wahaczami wleczonymi, poprzeczne drążki skrętne, amortyzatory hydrauliczne | ||
| Zawieszenie tylne |
oś De Dion, podłużne drążki skrętne, amortyzatory cierne | ||
| Silnik |
Auto Union 3.0 V12 d | ||
| Skrzynia biegów |
manualna 5-biegowa | ||
| Historia | |||
| Debiut | |||
| Kierowcy | |||
| Używany | |||
| Wyścigi |
12 | ||
| Wygrane |
4 | ||
| Pole position |
2 | ||
| Najszybsze okrążenie |
2 | ||
| |||
Auto Union D – samochód Grand Prix (rywalizujący także w Mistrzostwach Europy), zaprojektowany przez Oskara Sieblera, Roberta Eberana von Eberhorsta i Wernera Strobela. Rywalizował w sezonach 1938–1939.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Do końca 1937 roku Auto Union wygrał 32 z 54 wyścigów, w których brał udział. Po 1937 roku Ferdinand Porsche odszedł z firmy do Mercedesa, ponadto na początku roku 1938 zginął kierowca Auto Uniona, Bernd Rosemeyer. W roku 1938 wchodziły w życie nowe przepisy, według których minimalna masa samochodu musiała wynosić 850 kg, a pojemność doładowanych silników została ograniczona do trzech litrów.
Auto Union, podobnie jak Mercedes, zdecydował się na zastosowanie silnika w konfiguracji V12. Początkowo dysponował jedną sprężarką Roots, a w 1939 roku – dwiema. Mimo mniejszej pojemności, silnik modelu D zachował moc silnika typu C. Ponadto dzięki mniejszemu silnikowi pozycja kierowcy była cofnięta. Teoretycznie prędkość obrotowa jednostki wynosiła 10 000 rpm, ale podczas wyścigów nie przekraczała 7 000 rpm. Główną zmianą w tylnym zawieszeniu było zastąpienie osi wahliwej osią De Dion. Prowadzenie samochodu znacznie się poprawiło, ale Auto Union nie stosował z tyłu, w przeciwieństwie do Mercedesa, amortyzatorów hydraulicznych. Karoseria była rozwinięciem modelu D. Samochód ważył dokładnie 850 kg, natomiast przygotowany do wyścigu wraz z kierowcą – 1220 kg.
Wyniki w Mistrzostwach Europy[edytuj | edytuj kod]
| Punktacja mistrzostw Europy AIACR | ||
|---|---|---|
| Kolor | Rezultat | Punkty |
| Złoty | Zwycięzca | 1 |
| Srebrny | 2 miejsce | 2 |
| Brązowy | 3 miejsce | 3 |
| Zielony | Przynajmniej 75% rezultatu zwycięzcy | 4 |
| Niebieski | 50%-75% rezultatu zwycięzcy | 5 |
| Fioletowy | 25%-50% rezultatu zwycięzcy | 6 |
| Czerwony | Poniżej 25% rezultatu zwycięzcy | 7 |
| Czarny | Zdyskwalifikowany | 8 |
| Biały | Nie brał udziału | 8 |
| Sezon | Zespół | Kierowcy | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Wyniki kierowców | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1938 | 
|
|
|
|
Pkt. | Msc. | ||
| Auto Union AG | Christian Kautz
|
NU | - | NU | NU | 28 | 14 | |
| Rudolf Hasse
|
NU | NU | - | - | 28 | 14 | ||
| Tazio Nuvolari
|
- | NU | 9 | 1 | 20 | 5 | ||
| Hans Stuck
|
- | 3 | 4 | NU | 20 | 5 | ||
| Hermann Paul Müller
|
- | 4 | NU | NU | 20 | 5 | ||
| 1939 | 
|
|
|
|
Pkt. | Msc. | ||
| Auto Union AG | Tazio Nuvolari
|
NU | NU | NU | 5 | – | – | |
| Rudolf Hasse
|
2 | - | NU | NU | – | – | ||
| Hermann Paul Müller
|
NU | 1 | 2 | 4 | – | – | ||
| Georg Meier
|
NU | 2 | NU | - | – | – | ||
| Hans Stuck
|
- | 6 | NU | 10 | – | – | ||
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leif Snellman: AUTO UNION. [w:] kolumbus.fi [on-line]. [dostęp 2014-09-07]. (ang.).
- Auto Union Type D. [w:] grandprixhistory.org [on-line]. [dostęp 2014-09-07]. (ang.).
- 1938→1939 Auto Union Typ D. [w:] supercars.net [on-line]. [dostęp 2014-09-07]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Auto Union D Type (ang.)