Bücker Bü 181

Bücker Bü 181 Bestmann
	; Bücker Bü 181 Bestmann
	Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Bücker Flugzeugbau
Typ	samolot sportowy, szkolno-treningowy, łącznikowy
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	2
	Historia
Data oblotu	29 czerwca 1939
Lata produkcji	1942–1954; (po 1945 w Czechosłowacji i Egipcie
	Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy Hirth HM-504
Moc	100 KM (74 kW)
	Wymiary
Rozpiętość	10,60 m
Długość	7,85 m
Wysokość	7,85 m
Powierzchnia nośna	13,50 m²
	Masa
Własna	475 kg
Startowa	800 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	210 km/h
Prędkość przelotowa	180 km/h
Prędkość wznoszenia	3,4 m/s
Pułap	4600 m
Zasięg	1000 km
Długotrwałość lotu	4 godz.
	Dane operacyjne
	Użytkownicy
	Czechosłowacja, Niemcy, Polska, Szwecja, Szwajcaria, Egipt
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bücker Bü 181 Bestmann – niemiecki samolot sportowy, szkolno-treningowy i łącznikowy z okresu II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Samolot Bücker Bü 181 Bestmann został skonstruowany w zakładach lotniczych Bücker Flugzeugbau, które specjalizowały się w budowie samolotów sportowych, i był następcą wcześniejszych konstrukcji: Bücker Bü 131 Jungmann i Bücker Bü 133 Jungmeister.

Pierwszy prototyp samolotu powstał w 1939 roku; oblot miał miejsce 29 czerwca 1939 roku. Do produkcji seryjnej samolot Bücker Bü 181 Bestmann został skierowany w 1942 r. i był produkowany w Niemczech do 1945 r. Po zakończeniu II wojny światowej był produkowany w Egipcie oraz Czechosłowacji. W Czechosłowacji nosił oznaczenie Zlín Z-281 i Zlín Z-381 (oznaczenie wojskowe C-106). Jego produkcja trwała aż do 1954 r.

Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]

Samolot Bücker Bü 181 Bestmann był używany w Luftwaffe jako samolot szkolno-treningowy oraz łącznikowy.

Pod koniec wojny w 1945 r. kilkanaście samolotów tego typu zostało uzbrojonych w 4 pancerzownice Panzerfaust, które umieszczono na górnej i dolnej części płatów, poza płaszczyzną obrotu śmigła. Z tak uzbrojonych samolotów zorganizowano jednostkę lotniczą o nazwie 3. PzJgST, którą użyto w ramach Volkssturmu do walki z czołgami^[1].

Samoloty tego typu używane były także w lotnictwie szwedzkim i szwajcarskim.

Jeden samolot tego typu używało także dowództwo polskiego 131 Skrzydła Myśliwskiego w okresie wiosna – lato 1945 roku na terenie Belgii i Niemiec. Samolot zdobyty na lotnisku Luftwaffe w Fumcimino (Włochy), został wyremontowany przez mechaników 663. Dywizjonu, gdzie był używany jako samolot do lotów służbowych w latach 1945-1946. Po II wojnie światowej używano ich także w lotnictwie cywilnym w polskich aeroklubach (m.in. Aeroklub Warszawski, Aeroklub Śląski)^[2].

Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

Samolot Bücker Bü 181 Bestmann był jednosilnikowym dolnopłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe, z kółkiem ogonowym. Kabina załogi zakryta z dwoma miejscami umieszczonymi obok siebie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Richard J. Smith, Antony L. Kay: German Aircraft of the Second World War. Wyd. III. London: Putnam and Company Ltd., 1978, s. 94-96. ISBN 0-370-00024-2.
↑ Andrzej Morgała: Polskie samoloty wojskowe 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1976, s. 728-729.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bohdan Arct: Samoloty świata. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1959.
Andrzej Morgała. Samoloty zdobyczne w lotnictwie polskim po 1945 roku. „Lotnictwo z szachownicą”. 3/2007 (23), s. 32-41, 2007. Warszawa: Wydawnictwo Sanko. ISSN 1643-5702.

[1] Richard J. Smith, Antony L. Kay: German Aircraft of the Second World War. Wyd. III. London: Putnam and Company Ltd., 1978, s. 94-96. ISBN 0-370-00024-2.

[2] Andrzej Morgała: Polskie samoloty wojskowe 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1976, s. 728-729.

[1]

[2]