Bęben magnetyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bęben B-3 wraz z głowicami

Bęben magnetyczny – obrotowy[1] metalowy cylinder, którego zewnętrzna powierzchnia pokryta jest substancją ferromagnetyczną umożliwiającą zapis i odczyt danych[2]; wykorzystywany jako nośnik danych w pamięciach bębnowych.

Poszczególne bity danych były zapisywane na powierzchni bębna za pomocą zestawu głowic elektromagnetycznych poprzez zmianę polaryzacji domen magnetycznych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik terminologiczny informacji naukowej, Maria Dembowska, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1979, s. 28.
  2. Słownik terminologiczny informacji naukowej, Maria Dembowska, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1979, s. 28.