Błękitna laguna (film 1980)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błękitna laguna
The Blue Lagoon
ilustracja
Gatunek

przygodowy

Data premiery

20 czerwca 1980
31 grudnia 1980 (Polska)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Czas trwania

115 min

Reżyseria

Randal Kleiser

Scenariusz

Randal Kleiser,
Douglas Day Stewart

Główne role

Christopher Atkins,
Brooke Shields

Muzyka

Basil Poledouris

Zdjęcia

Néstor Almendros

Scenografia

Jon Dowding

Kostiumy

Jean-Pierre Dorléac

Montaż

Robert Gordon

Produkcja

Randal Kleiser

Wytwórnia

Columbia Pictures

Nagrody
1981 Brooke Shields, Złota Malina najgorsza aktorka

Błękitna laguna (ang. The Blue Lagoon) – amerykański film fabularny z 1980 roku w reżyserii Randala Kleisera, którego scenariusz został oparty na książce Henry’ego De Vere Stacpoole’a pod tym samym tytułem wydanej w 1908 r.

Film Błękitna laguna odniósł sukces komercyjny na całym świecie, zdobył także nominacje do Oscara za najlepsze zdjęcia. Zdjęcia do filmu powstały na wyspach Fidżi.

W 1991 powstała jego kontynuacja pt. Powrót do błękitnej laguny (reż. William A. Graham).

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

„Błękitna laguna” to ekranizacja powieści Henry’ego DeVere’a, zrealizowana w plenerach południowego Pacyfiku. Dwoje małych dzieci i kucharz okrętowy cudem uchodzą z życiem z katastrofy morskiej i bezpiecznie dopływają do brzegów bezludnej tropikalnej wyspy. Kiedy kucharz umiera, chłopiec i dziewczyna muszą sami walczyć o przetrwanie. Mijają lata i Emmeline (Brooke Shields) i Richard (Christopher Atkins) dorastają w otoczeniu dzikiej i egzotycznej przyrody. Uczą się stawiać czoła wyzwaniom, których nie szczędzi im okres dojrzewania, a łącząca ich dziecięca fascynacja przeradza się w głębokie uczucie. Emmeline rodzi dziecko, a Richard otacza ją troskliwą opieką. Lata biegną, a młodzi ludzie pogodzili się już z myślą, że zostaną na lagunie do końca życia. Pewnego dnia, pływając po atolu łodzią, na skutek ataku rekina, tracą obydwa wiosła i wszyscy troje zniesieni zostają na otwarty ocean. Gdy godzą się już ze śmiercią, odnajduje ich ojciec, który przez całe lata przeszukiwał rejon katastrofy na niedużym szkunerze.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]