BLU-107 Durandal
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Matra |
| Typ |
przeciwbetonowa |
| Przeznaczenie |
niszczenie lotnisk i pasów startowych |
| Historia | |
| Używana w latach |
od 1977 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
przyspieszacz rakietowy |
| Długość |
2490 mm |
| Średnica |
223 mm |
| Rozpiętość |
420 mm |
| Masa |
204 kg |
| Masa mat. wybuchowego |
150 kg |
BLU-107 Durandal – francuska przeciwbetonowa bomba lotnicza, przeznaczona do niszczenia pasów startowych, opracowana przez firmę MATRA, obecnie MBDA France będącą częścią europejskiego konsorcjum EADS. Nazwana na cześć mitycznego średniowiecznego miecza francuskiego Durandala.
BLU-107 zaprojektowano do zrzutu z małej wysokości. Opadanie bomby jest opóźniane przez spadochron hamujący i jednocześnie ustawiający ją w pozycji pionowej. Po ustawieniu się Durandala w tej pozycji zostaje uruchomiony przyspieszacz rakietowy, który wbija bombę w cel na głębokość do 40 centymetrów (przebijalność betonu). Po ustaniu ruchu bomba eksploduje powodując powstanie w powierzchni pasa startowego krateru o powierzchni około 200 m², bardzo trudnego do naprawienia i skutecznie opóźniającego przywrócenie użyteczności lotniska.
Poprzednikiem BLU-107 Durandal była opracowana w latach 60. XX wieku wspólnie przez Francję i Izrael bomba przeznaczona do niszczenia pasów startowych.
Bomba ta była przeznaczona do zrzucania z samolotów francuskich, stanowiących trzon lotnictwa izraelskiego. Po jej zrzuceniu z odpowiedniego pułapu uruchamiał się spadochron spowalniający opadanie, a później silniczki rakietowe ustawiające ją pod kątem 60° do pionu. Po osiągnięciu zaprogramowanej wysokości nad celem uruchamiał się przyspieszacz rakietowy wbijający bombę w cel. Eksplozja powodowała wybicie krateru o głębokości 5 metrów, skutecznie uniemożliwiając użytkowanie pasa przez samoloty odrzutowe przeciwnika.
Bomba została zaprojektowana jeszcze przed wojną sześciodniową, podczas której użyto jej z bardzo dużą skutecznością unieruchamiając, a następnie niszcząc lotnictwo egipskie jeszcze na ziemi.
Od 1982 roku Laboratorium Napędu Rakietowego Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych prowadziło badania nad usprawnieniem przyspieszacza rakietowego bomby BLU-107 Durandal, a w roku 1988 przeprowadzono pierwsze jej zrzuty z samolotów amerykańskich. Podczas wojny w Zatoce Perskiej używano bomb Durandal do niszczenia irackich lotnisk, przeważnie podczas nalotów nocnych, bombami przenoszonymi na samolotach General Dynamics F-111 startujących z baz na terenie Turcji.