Babka czarna

Babka czarna
	Gobius niger
	Linnaeus, 1758
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Rodzina	babkowate
Rodzaj	Gobius
Gatunek	babka czarna
Synonimy
	Gobius boulerot Lacepède, 1800; Gobius brittanicus Thompson, 1837; Gobius fuliginosus M'Coy, 1841; Gobius gorgione Rafinesque,1810; Gobius iozo Linnaeus, 1758; Gobius jozo Linnaeus, 1758; Gobius jozo albescens Canestrini, 1862; Gobius jozo major Kolombatovic, 1891; Gobius jozo minor Kolombatovic, 1891; Gobius jozo nigrescens Canestrini, 1862; Gobius jozo pontica Kessler, 1859; Gobius longiradiatus Risso, 1827; Gobius niger hispanicus de Buen, 1928; Gobius niger jozo Linnaeus, 1758; Gobius niger nigerrimus de Buen, 1928; Gobius punctulatus Cocco, 1884-85;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Babka czarna^[2]^[3]^[4] (Gobius niger) – ryba z rodziny babkowatych z rzędu okoniokształtnych.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek morski występujący wzdłuż wybrzeży Morza Śródziemnego, europejskich brzegów Oceanu Atlantyckiego, Morza Północnego oraz w zachodnim i południowym Bałtyku. Żyje w pobliżu brzegów (litoral), przy dnie miękkim lub porośniętym roślinami wodnymi. Przebywa zwykle w zacisznych i osłoniętych miejscach. Babka czarna licznie występuje u naszych wybrzeży, lecz nie ma znaczenia gospodarczego. W Polsce podlega częściowej ochronie gatunkowej^[5].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Ciało krótkie, owalne w przekroju, o nieco spłaszczonej części brzusznej. Górna część głowy i grzbiet, aż do nasady pierwszej płetwy grzbietowej, nie są pokryte łuskami. Czasami mogą być tam rozsiane nieregularnie bardzo drobne łuseczki. Reszta ciała jest pokryta dość dużymi łuskami. Linia boczna nie jest widoczna. Występują dwie płetwy grzbietowe, stykające się ze sobą. Pierwsza z nich rozpięta jest wyłącznie na promieniach twardych. Płetwa ogonowa jest duża i jej tylna krawędź jest owalna. Płetwy piersiowe są szerokie i długie. Płetwy brzuszne umieszczone pod i przed piersiowymi są połączone błoną w rodzaj lejka, tworzącego przyssawkę. Przy jej pomocy ryba może przysysać się do przedmiotów leżących na dnie. Głowa babki czarnej jest duża, spłaszczona grzbieto-brzusznie i ma zaokrąglony pysk. Paszcza jest uzbrojona w drobne ząbki. Ryba ta dorasta do długości 15 cm.

Pokarmem ryb tego gatunku są drobne zwierzęta denne (ślimaki, krewetki, kraby, wieloszczety).

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Tarło odbywa się od maja do czerwca. Samica składa na roślinach do 25 tys. ziarenek kleistej ikry. Larwy początkowo pelagiczne, później opadają na dno.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Gobius niger, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
↑ Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.
↑ FritzF. Terofal FritzF., ClausC. Militz ClausC., Ryby słodkowodne, HenrykH. Garbarczyk (tłum.), EligiuszE. Nowakowski (tłum.), JacekJ. Wagner (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 1997, ISBN 83-7129-441-7, OCLC 830128659 .
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). [dostęp 2017-01-16]..

[iucn-1] Gobius niger, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[KRR-2] Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973

[mszR-3] Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.

[FTs-4] FritzF. Terofal FritzF., ClausC. Militz ClausC., Ryby słodkowodne, HenrykH. Garbarczyk (tłum.), EligiuszE. Nowakowski (tłum.), JacekJ. Wagner (tłum.), Warszawa: Świat Książki, 1997, ISBN 83-7129-441-7, OCLC 830128659 .

[rozp2016-5] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). [dostęp 2017-01-16]..

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]