Bachowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bachowice
wieś
Ilustracja
Krzyż pokutny przy drodze do przysiółka Kaniów
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

wadowicki

Gmina

Spytkowice

Wysokość

260–310 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

2334[2]

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

34-116[3]

Tablice rejestracyjne

KWA

SIMC

0067613

Położenie na mapie gminy Spytkowice
Mapa konturowa gminy Spytkowice, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Bachowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Bachowice”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bachowice”
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Mapa konturowa powiatu wadowickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Bachowice”
Ziemia49°57′57″N 19°29′30″E/49,965833 19,491667[1]

Bachowicewieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Spytkowice, na wysokości 260–310 m n.p.m., na Pogórzu Wielickim, nad Bachówką, dopływem Wisły.

Integralne części wsi Bachowice[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0067620 Dół część wsi
0067636 Góra część wsi
0067725 Górki przysiółek
0067731 Kaniów przysiółek
0067642 Na Bajorze część wsi
0067659 Na Pagórze część wsi
0067665 Pod Borem część wsi
0067671 Przy Cegielni część wsi
0067688 Przy Gościńcu część wsi
0067694 W Potoku część wsi
0067702 Wróblówki część wsi
0067719 Za Potokiem część wsi

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XIII wieku. Wymieniona po raz pierwszy w 1297 w dokumencie zapisanym w języku łacińskim jako Bachowice, Bachovicz, Batkowicz, Rathovicz, Bechovicz, Bachouicze[6].

Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Bachowicze villa wymienia w latach 1470–1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[7].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość weszła na karty historii w 1297 kiedy książę cieszyńsko-oświęcimski Mieszko cieszyński wydaje dokument zezwalający powtórnie urządzić jezioro (lacus) przeznaczone do hodowli ryb w okolicach miejscowości, które wcześniej zostało zamulone wylewem Wisły[6].

W 1324 Jan oświęcimski nadał dworzaninowi Żegocie prawo do polowania na grubą zwierzynę oraz „podskoki” w lasach bachowickich. W 1452 w miejscowości miał miejsce pożar[8]. W 1595 roku wieś położona w powiecie śląskim województwa krakowskiego była własnością wojewodziców krakowskich: Gabriela, Andrzeja i Jana Magnusa Tęczyńskich[9]. Wieś wraz z folwarkiem wchodziła w 1662 roku w skład hrabstwa tęczyńskiego Łukasza Opalińskiego[10].

W latach 1954-1960 wieś była siedzibą gromady Bachowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi Kościół Rzymskokatolicki (parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa).

Urodzeni w miejscowości[edytuj | edytuj kod]

W Bachowicach w 1919 roku urodził się Rudolf Warzecha.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 1584
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 10 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. a b Leszczyńska-Skrętowa 1985 ↓.
  7. Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Aleksander Przezdziecki, Tom VII, Kraków 1864, s. 80.
  8. Schneider 1869 ↓.
  9. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 109.
  10. Jacek Pielas, Podział latyfundium Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego koronnego z lat 1668-1670, w: Inter maiestatem ac libertatem. Studia z dziejów nowożytnych dedykowane Profesorowi Kazimierzowi Przybosiowi, red. J. Stolicki, M. Ferenc, J. Dąbrowski, Kraków 2010, s. 159.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]