Baharijazaur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bahariazaur
Bahariasaurus ingens
Stromer, 1934
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury gadziomiedniczne

Podrząd

teropody

Rodzaj

bahariazaur

Gatunek

Bahariasaurus ingens

Bahariazaur (Bahariasaurus ingens) – dinozaur z grupy teropodów (Theropoda). Żył w okresie kredy (ok. 99-93 mln lat temu) na terenach Afryki. Jego szczątki znaleziono w Egipcie. Rauhut (1995) uznał bahariazaura za przedstawiciela Carcharodontosauridae[1]. Kręgi krzyżowe wykazują budowę typową dla abelizaurów a cały szkielet jest nieodróżnialny od Deltadromeus[2].

Holotyp to obecnie zniszczony, bardzo niekompletny szkielet, na który składały się 2 kręgi piersiowe, łuk neuralny, fragment żebra, 3 kręgi krzyżowe, kość łonowa i proksymalna część kości kulszowej. Paratypy to kręgi ogonowe i kość kulszowa, kręg grzbietowy, kości kulszowe oraz fragment kości kulszowej[3]. Kolejne szczątki, składające się z 6 kręgów ogonowych pochodzących z albu Nigru został przypisany do tego taksonu przez Lapparenta (1960)[4]. Materiał pochodzący z wczesnego cenomanu północno-wschodniej Brazylii Medeiros i Schultz (2002) oznaczyli jako cf. Bahariasaurus sp[5].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oliver W. Rauhut. Zur systematischen Stellung der afrikanischen Theropoden Carcharodontosaurus Stromer 1931 und Bahariasaurus Stromer 1934. „Berliner geowissenschaftliche Abhandlungen E16 (Gundolf-Ernst-Festschrift)”, s. 357-375, 1995. (niem.). 
  2. Matthew T. Carrano, Scott D. Sampson. The Phylogeny of Ceratosauria (Dinosauria: Theropoda). „Journal of Systematic Palaeontology”. 6, s. 183-236, 2008. DOI: 10.1017/S1477201907002246. (ang.). 
  3. Ernst Stromer. Ergebnisse der Forschungsreisen Prof. E. Stromers in den Wüsten Ägyptens. II. Wirbeltierreste der Baharije-Stufe (unterstes Cenoman). 13. Dinosauria. „Abhandlungen der Bayerischen Akademie der Wissenschaften, Mathematisch-Physikalische Klasse”. 22, s. 1-79, 1934.. (niem.). 
  4. Albert-Félix de Lapparent. Les dinosauriens du "Continental intercalaire" du Sahara central. „Memoirs of the Geological Society of France”. 88A, s. 1-57, 1960. (fr.). 
  5. M. A. Medeiros, C. L. Schultz. A fauna dinossauriana da "Laje do Coringa", Cretáceo Médio do nordeste do Brasil. „Arquivos do Museu Nacional, Rio de Janeiro”. 60, s. 155-162, 2002. (port.).