Bakuryński

Bakuryński – polski^[1] herb szlachecki, pieczętowała się nim rodzina wylegitymowana przez władze carskie w XIX wieku na ziemiach zaboru rosyjskiego^[2].

Blazonowanie[edytuj | edytuj kod]

Tarcza dzielona w krzyż. W polu I, srebrnym, krzyż kawalerski czerwony. W polu II, błękitnym, korona złota. W polu III, czerwonym, podkowa srebrna. W polu IV, złotym, serce czerwone przeszyte strzałą na opak w skos lewy i szablą na opak w skos. W klejnocie trzy pióra strusie. Labry: z prawej błękitne, podbite złotem, z lewej czerwone, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Z 1609 roku pochodzi wzmianka o Mikołaju Bakuryńskim^[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Bakuryński.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Według Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
↑ ^a ^b Obszczij gerbownik (język rosyjski)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Herbarz polski, Tadeusz Gajl, Gdańsk 2007, ISBN 978-83-60597-10-1

[1] Według Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

[autonazwa1-2] Obszczij gerbownik (język rosyjski)

[1]

[2]

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna