Baldwin V z Hainaut

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Baldwin V (Hainaut)
Baldwin VIII (Flandria)
Baldwin I (Namur)
ilustracja
Hrabia Hainaut
Okres

od 8 listopada 1171
do 17 grudnia 1195

Poprzednik

Baldwin IV

Następca

Baldwin VI

Margrabia Namur
Okres

od 1189
do 17 grudnia 1195

Poprzednik

Henryk I Ślepy

Następca

Filip I Szlachetny

Hrabia Flandrii
razem z Małgorzatą I
Okres

od 1 sierpnia 1191
do 17 grudnia 1195

Poprzednik

Filip Alzacki

Następca

Baldwin IX

Dane biograficzne
Dynastia

flandryjska

Data urodzenia

1150

Data i miejsce śmierci

17 grudnia 1195
Mons

Ojciec

Baldwin IV z Hainaut

Matka

Alicja z Namur

Żona

Małgorzata I Flandryjska

Dzieci

Izabella z Hainaut
Baldwin I (cesarz łaciński)
Jolanta Flandryjska
Filip I Szlachetny
Henryk Flandryjski

Baldwin V (ur. 1150, zm. 17 grudnia 1195) – hrabia Hainaut i Flandrii, margrabia Namur, syn hrabiego Hainaut Baldwina IV i Alicji z Namur, córki Godfryda I z Namur.

W 1169 poślubił Małgorzatę I, późniejszą hrabinę Flandrii (1145 – 15 listopada 1194), córkę hrabiego Thierry'ego Alzackiego i Sybilli, córki króla Jerozolimy i hrabiego Andegawenii Fulka. Baldwin i Małgorzata mieli razem pięciu synów i trzy córki:

Po śmierci ojca w 1171 został hrabią Hainaut jako Baldwin V. W 1177 jego szwagier, bezdzietny hrabia Flandrii, Filip Alzacki, wyznaczył Baldwina i Małgorzatę swoimi dziedzicami. Sojusz z Filipem przyniósł Baldwinowi realne korzyści, jak np. wydanie najstarszej córki za króla Francji Filipa II Augusta. Kiedy w 1180 doszło do wojny między Filipem II a Filipem Alzackim, Baldwin początkowo stanął po stronie swojego szwagra, jednak w trakcie działań wojennych przeszedł na stronę zięcia. Wojna trwała do 1186, ale nie przyniosła Baldwinowi realnych korzyści.

Filip Alzacki zmarł na wyprawie krzyżowej w 1191 i Baldwin wraz z żoną zostali władcami Flandrii jako Baldwin VIII i Małgorzata I (sam Baldwin był zresztą w prostej linii potomkiem pierwszych hrabiów Flandrii – jego pradziadek, Baldwin II z Hainaut, był młodszym synem hrabiego Baldwina VI Flandryjskiego). Wcześniej, bo w 1189 (lub 1190) został margrabią Namur jako Baldwin I. Prawa do Namur odziedziczył po swojej matce, Alicji. Tytuł przyznał mu cesarz Fryderyk I Barbarossa.

Małgorzata zmarła w 1194, ale Baldwin rządził Flandrią aż do swojej śmierci, która nastąpiła w 1195. Jego dziedzicem we Flandrii i Hainaut został jego najstarszy syn, Baldwin, późniejszy I cesarz łaciński Konstantynopola. Namur odziedziczył jego młodszy syn, Filip.