Bandol (AOC)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bandol AOC
Ilustracja
Winnica AOC Bandol w Brulat koło Le Castellet
Nazwa urzędowa

Bandol

Kategoria

AOC

Rok klasyfikacji

1941

Państwo

 Francja

Makroregion winiarski

Prowansja

Położenie

departament Var

Klimat

umiarkowany śródziemnomorski

Nasłonecznienie (rocznie)

3000 h

Powierzchnia uprawiana

1500 ha

Struktura winnic

40% spółdzielnie, 60% samodzielni producenci

Dominujące odmiany

mourvèdre (cz.), grenache (cz.), cinsault (cz.),
clairette (b.), bourboulenc (b.), ugni blanc (b.)

Rodzaje win

31% czerwone, 64% różowe i 5% białe

Produkcja roczna

55 000 hl (średnio)

Liczba krzewów/ha

min. 5000 krzewów na ha
(max. 2 m² na krzew)

Średnia wydajność/ha

40 hl/ha

Bandol jest nazwą francuskiego wina i jednocześnie obszaru winiarskiego, w którym jest produkowane, w okolicy miasta Bandol, w departamencie Var w Prowansji.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Starożytność[edytuj | edytuj kod]

Cywilizacja fenicka pojawiła się w tym rejonie 2600 lat temu i przekazała mieszkającym na wybrzeżu Ligurom tajniki uprawy winorośli i wytwarzania wina, które z czasem stało się towarem. Handel winem i oliwą zorganizowali Rzymianie, o czym świadczą amfory i gliniane beczki (dolia) znalezione pod wodą[1][2].

Średniowiecze[edytuj | edytuj kod]

Łatwość transportu wina z Bandol, cenionego jako wyważone i o dobrej strukturze przyczyniła się do jego popularności. Port w Bandol był dość płytki, więc wino ładowano na małe statki, które podpływały do większych, zacumowanych na redzie i tam przeładowywano beczki[1].

Epoka nowożytna[edytuj | edytuj kod]

W XVII wieku wino zaczęło być eksportowane na Wyspy Brytyjskie. Na dębowych beczkach wypalano literę „B” (od „Bandol”), która świadczyła o pochodzeniu i autentyczności. W szczytowych okresie winiarze wytwarzali aż 60 000 hl wina, więcej niż obecnie[2].

Współczesność[edytuj | edytuj kod]

Klęska filoksery zniszczyła uprawy i winiarstwo odradzało się bardzo powoli. Wysiłek wytwórców włożony w zapewnienie wysokiej jakości win został doceniony i rozporządzeniem z 11 listopada 1941 roku została ustanowiona apelacja AOC Bandol[1][2][3].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Orografia[edytuj | edytuj kod]

Obszar naturalnego basenu Beausset jest synkliną szeroko otwartą na zachód w kierunku morza. Winnice leżą w amfiteatralnie ukształtowanej kotlinie otoczonej przez masyw Sainte-Baume na północy i górę Mont Caume na wschodzie[4].

Klimat[edytuj | edytuj kod]

Apelacja znajduje się w strefie klimatu śródziemnomorskiego, charakteryzującego się wysokim nasłonecznieniem, porą suchą i gorącą przypadającą na lato oraz rzadkimi, lecz gwałtownymi opadami. Zimy są łagodne. Ze względu na bliskość morza w regionie Bandol amplitudy temperatur są niskie, a różnice między porami roku mniejsze.

Dla regionu Tulonu notowano w latach 1961–1990:

Średnia temperatura i opady dla Tulonu
Miesiąc Sty Lut Mar Kwi Maj Cze Lip Sie Wrz Paź Lis Gru Roczna
Średnie temperatury w dzień [°C] +12.7 +13.3 +15.3 +17.8 +21.6 +25.6 +29.1 +28.9 +25.7 +21.4 +16.3 +13.6 +20,1
Średnie dobowe temperatury [°C] +9.3 +9.8 +11.4 +13.7 +17.1 +20.8 +23.9 +23.8 +21.2 +17.3 +12.8 +10.2 +15,9
Średnie temperatury w nocy [°C] +5.8 +6.2 +7.5 +9.6 +12.7 +16.1 +18.8 +18.7 +16.6 +13.3 +9.2 +6.7 +11,7
Opady [mm] 76.3 88.3 56.4 55.7 45.0 22.3 6.6 28.5 49.1 93.9 69.4 73.5 665,0
Źródło: www.meteosudest.org: Tolon (1961-1990)[5]

Przymrozki są rzadkie (średnio 2,9 dnia rocznie), a doby, kiedy temperatura nie przekracza w ogóle 0 °C nie zdarzają się. Równie rzadko pojawia się śnieg (ledwie 1,5 dnia w roku) i z reguły topnieje nawet bez słońca.

Łagodność klimatu burzy wiatr. Silny wiatr notuje się 115 dni w roku (suchy mistral ze wschodu, z reguły wzbudzający opady lub mgłę). Najbardziej wietrznym miesiącem jest styczeń, w którym wiatr określany jako silny wieje średnio 12,5 dnia. Na drugim biegunie leży wrzesień, z siedmioma dniami. Mistral może zimą obniżyć odczuwalną temperaturę na tyle, że odczuwa się mróz mimo dodatnich temperatur. Powietrze często jest suche. Średnioroczna wilgotność względna wynosi 56% i waha się od 50% w lipcu i sierpniu do 60% w listopadzie i grudniu.

Winiarstwo[edytuj | edytuj kod]

Saint-Cyr-sur-Mer, jedna z gmin apelacji i masyw Sainte-Baume w tle

Obszar[edytuj | edytuj kod]

Winnice apelacji rozciągają się na terenie 8 gmin:

Szczepy[edytuj | edytuj kod]

Grono mourvèdre

W winach czerwonych dominuje szczep mourvèdre, który musi stanowić przynajmniej 50% wina. Obowiązkowe jest także użycie przynajmniej jednej z dwóch odmian: grenache i cinsault. W winach mogą się znaleźć także syrah i carignan (do 20% łącznie i 10% każda). Analogiczne zestawienie dotyczy win różowych, przy czym minimalny poziomu mourvèdre jest obniżony do 20% i można stosować także podstawowe odmiany białe[7][3].

Dla win białych podstawowymi odmianami są clairette (minimum 50% od 2011 roku) oraz ugni blanc i bourboulenc[7][3]. Dopuszcza się także użycie marsanne, rolle i sémillon (do 10% każda i 20% łącznie)[3].

Sposób produkcji[edytuj | edytuj kod]

Przy gęstości 5000 krzewów na hektar winorośl musi być silnie przycinana. Maksymalna wydajność uprawy została ograniczona do 40 hl/ha. Wina czerwone muszą być starzone w beczkach przynajmniej 18 miesięcy. Wina białe i różowe muszą dojrzewać przynajmniej przez 3 miesiące[3]

Siedlisko (terroir)[edytuj | edytuj kod]

Winnice apelacji Bandol rozciągają się na 1500 ha w amfiteatralnie ukształtowanej kotlinie i na ułożonych ku południu terasach na zboczach masywu Sainte-Baume aż po samo Morze Śródziemne. Roczne nasłonecznienie osiąga wartość 3000 godzin[6].

Gleby są kamieniste, wapienne i składają się z piaszczystych margli i piaskowców bogatych w wapień. Podłoże jest mało urodzajne, ale dobrze odprowadza wodę. Wysuszeniu roślin przeciwdziała wilgotne morskie powietrze i umiarkowane opady (600 mm rocznie). Odpływ wody ogranicza także terasowanie winnic[6].

Struktura właścicielska[edytuj | edytuj kod]

Liczba aktywnych winogrodników wzrosła do 268. Część z nich jest zrzeszona w 4 spółdzielniach, które odpowiadają za 40% produkcji[2]. Niezależni producenci, których jest 59, wytwarzają 60% wina z obszaru apelacji wynoszącego 1500 ha.

Rodzaje win i gastronomia[edytuj | edytuj kod]

Wino bandol
AOC Bandol, Les vignerons de la Cadiere-d’Azur, Cuvée grande tradition, 2000.
AOC Bandol
AOC Bandol, Domaine de Terrebrune, 2005
AOC Bandol, Les vignerons de la Cadiere-d’Azur, Cuvée grande tradition, 2000.
Różowy bandol wśród innych win Prowansji

Białe wina bandol mają kolor słomkowo-jasnożółty, wyczuwa się w nich aromaty limonki i żarnowca. Wina różowe coraz chętniej produkuje się ze szczepu mourvèdre, co zwiększa ich trwałość. Typowy czerwony bandol, produkowany z mourvèdre i grenache to pełne, mocne wino o dużej zawartości garbników. Aromat czerwonych owoców ustępuje w miarę starzenia zapachowi trufli, czarnych jagód, runa leśnego, lukrecji, pieprzu, ziół i przypraw[2].

Struktura produkcji[edytuj | edytuj kod]

Winiarze deklarują produkcję rzędu 55 000 hl, z których 31% to wina czerwone, 64% wina różowe i ledwie 5% – białe.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Historique. Maison des Vins du Bandol. [dostęp 2012-09-01]. (fr.).
  2. a b c d e André Dominé: Wino. Wyd. 2. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2009, s. 310-313. ISBN 978-83-7626-712-8. (pol.).
  3. a b c d e f Décret du 3 novembre 2008. [zarchiwizowane z tego adresu]. (fr.).
  4. Top 100. 172 Toulon Aix-en-Provence. Skala 1:100 000. Wyd. II. Paryż: Institut Geographique National Paris, 2010. ISBN 978-2-7585-2378-9.
  5. Base de données sur la climatologie (1961-1990). [dostęp 2012-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-27)]. (fr.).
  6. a b c Le terroir des vins de Bandol. ODG des Vins de Bandol. [dostęp 2012-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-20)]. (fr.).
  7. a b Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 235. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Pierre Bedot: Guide des vins du Var. Marsylia: Jeanne Laffite, 1987. ISBN 2-86276-142-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]