Barabasz
The Bible and its Story Taught by One Thousand Picture Lessons (1910)
Barabasz – w Nowym Testamencie współwięzień Jezusa, tak jak on kandydat do amnestii z okazji święta Paschy. Barabasz został uwolniony, a Chrystus skazany na ukrzyżowanie.
Jego imię jest pochodną imienia Abbas (syn Abbasa), co jest też rozumiane jako "syn ojca"[1].
Zgodnie z relacją Ewangelii Barabasz był uwięziony za bunt i zabójstwo (Mk 15,7; Łk 23,19). Ewangelia Jana (J 18,40) określa go mianem "zbrodniarza", natomiast Ewangelia Mateusza (Mt 27,16) podkreśla, że był "znacznym więźniem". Pozwala to przypuszczać, że mógł być jednym z przywódców powstania antyrzymskiego[1].
Orygenes zwracał uwagę, że w niektórych wczesnych manuskryptach Ewangelii jego imię miało postać Jezus Barabasz. Ta zbieżność imion i przydomków kazała niektórym biblistom wysunąć hipotezę, iż przed Piłatem stanął tylko jeden oskarżony – Jezus Chrystus Syn Ojca (Bar Abbas), zaś cała historia z uwalnianiem jednego z więźniów z okazji Paschy i wyborem pomiędzy Jezusem a Barabaszem powstała w procesie kształtowania się tekstów ewangelii[2].
W interpretacji Josepha Ratzingera, Barabasz robił wrażenie sobowtóra Jezusa, który na inny sposób wysuwa te same roszczenia, dlatego lud, którego pytał Piłat wybierał właściwie między dwoma mesjaszami[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Joseph Ratzinger: Jezus z Nazaretu. Kraków: Wydawnictwo m, 1997, s. 47. ISBN 978-83-60725-22-1.
- ↑ m.in. Robert L. Merritt, Jesus Barabbas and the Paschal Pardon, "Journal of Biblical Literature 104/1", 1985; H.A. Rigg, Jr, Barabbas, "Journal of Biblical Literature" 64, 1945; S.L. Davies, Who is Called Bar Abbas?, "New Testament Studies" 27, 1981
