Baranomys

	Baranomys
	Kormos, 1933
	Okres istnienia: pliocen PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q ↓
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	żuchwowce
Gromada	ssaki
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Rodzina	chomikowate
Podrodzina	Baranomyinae
Rodzaj	Baranomys
Gatunki
	Baranomys Jangenhani Heller 1937; Baranomys kowalskii Kretzoi 1962; Baranomys langenhani Heller; Baranomys loczyi Kormos, 1933; Baranomys longidens (Kowalski, 1960);
	Baranomys Jangenhani Heller 1937; Baranomys kowalskii Kretzoi 1962; Baranomys langenhani Heller; Baranomys loczyi Kormos, 1933; Baranomys longidens (Kowalski, 1960);
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Baranomys – wymarły rodzaj gryzoni z podrodziny Baranomyinae. Zwierzęta te wykształciły się w pliocenie i są spokrewnione z chomikowatymi. Są przodkami współczesnych karczowników^[4]. Kopalne ślady występowania gatunków z rodzaju Baranomys odnajdywano w Kanadzie, Niemczech (kopalnia węgla brunatnego koło Wölfersheim^[5]), na Węgrzech (Csarnóta, Komitat Baranya), na Słowacji i w Polsce^[6]. Skamieniałe szczątki Baranomys longidens (oznaczone pierwotnie jako należące do Microtodon longidens) zostały wypreparowane z brekcji kostnej zebranej w rezerwacie przyrody Węże i opisane przez polskiego zoologa Kazimierza Kowalskiego w 1960 roku^[7]. Holotyp znajduje się w Instytucie Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN w Krakowie^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Theodor Kormos. Baranomys lóczyi n. g., n. sp., ein neues Nagetier aus dem Oberptiocän Ungarns. „Állattani Közlemények”. 30 (1/2), s. 45-54, 1933. (węg.).
↑ Florian Heller. Die Wühlmäuse (Mammalia, Rodentia, Arvicolidae) des Ältest- und Altpleistozäns Europas: Eine übersieht über die bisher bekannten Gattungen und Arten. „Quartär – International Yearbook for Ice Age and Stone Age Research”. 1, 1968. Friedrich-Alexander-Universität Erlangen-Nürnberg. (niem.).
↑ Index of Scientific Names: Baranomys. Global Namse Index. [dostęp 2012-06-23]. (ang.).
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Arvicolinae. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 23 kwietnia 2012]
↑ Oldřich Fejfar, Charles A. Repenning. The ancestors of the lemmings (Lemmini, Arvicolinae, Cricetidae, Rodentia) in the early Pliocene of Wölfersheim near Frankfurt am Main; Germany. „Palaeobiodiversity and Palaeoenvironments”. 77 (1-2), s. 161-193, 1998. Senckenberg. DOI: 10.1007/BF03043739. (ang.).
↑ ^a ^b Global Biodiversity Information Facility: Baranomys. data.gbif.org. [dostęp 2012-06-23]. (ang.).
↑ Andrzej Sulimski. PLIOCENE LAGOMORPHA AND RODENTIA FROM WĘŻE I (POLAND): Study on the Tertiary bone breccia fauna from Węże near Dzialoszyn in Poland. „ACTA PALAEONTOLOGICA POLONICA”. IX, 1964. PAN. (pol.).